Imieniny Agnieszki

Pochodzenie

Imię to należy do najpopularniejszych w naszym kraju, pojawiło się prawdopodobnie wraz z chrześcijaństwem. „Agnieszka” ma swój początek w greckim słowie „hagne”, które oznacza: „czysta", „dziewicza", „nieskalana". Polacy przyswoili je od Czechów, u których imię to pojawiło się pod wpływem niemieckim. Niemiecka forma Agnes pochodzi natomiast z języka łacińskiego.

W Polsce imię zapisywano w następujących formach: Agnes, Angneta, Jagniesz, Agneta. Formy pochodne to Agnieszka, Jegnieszka, a zdrobniałe Agna, Jagna czy Jagosza. Od imienia Agnieszka pochodzi nazwisko Agnusiak.

Imię Agnieszka nosiło kilka księżniczek z rodu Piastów, w tym córka Bolesława Krzywoustego. W XX wieku jego największa popularność przypadła na lata 70., kiedy nadano je ponad 250 000 kobiet.

Patron

Agnieszka Rzymianka

Istnieje około 20 świętych kobiet o imieniu Agnieszka, ale zaledwie połowa może wykazać się udokumentowanymi historycznie życiorysami. Najsłynniejszą jest Agnieszka Rzymianka lub Agnia, urodzona około 291 roku w obecnej stolicy Włoch. Wychowywała się w szlachetnej i chrześcijańskiej rodzinie zgodnie z zasadami wiary. Swoją duszę oddała Bogu i pragnęła do końca życia pozostać w dziewictwie. W wieku 12 lat odrzuciła zaloty Symfoniusza, który był synem naczelnika miasta. Legenda głosi, że gdy prefekt Semproniusz dowiedział się o tym, że Agnieszka jest chrześcijanką, skazał ją na śmierć. Prawo rzymskie zakazuje zabijania dziewic, wcześniej więc oddano ją do domu publicznego. Tam próbował ją zgwałcić syn prefekta, ale padł martwy na ziemię. Ożywiła go dopiero swoją modlitwą niedoszła ofiara. Nikomu nie udało się odebrać Agnieszce dziewictwa, ale i tak wykonano na niej wyrok śmierci. Początkowo próbowano spalić ją na stosie, ale płomienie nie zrobiły jej krzywdy. Została więc zabita ciosem miecza w gardło. Podczas swojej gehenny nie tylko nie wyrzekła się wiary, ale nawet nawróciła wielu pogan.

Agnieszka z Rzymu jest patronem dziewic oraz wzorem umiłowania czystości, patronuje też ogrodnikom, zaręczonym, młodym parom, dzieciom, ofiarom gwałtu, harcerkom.

W związku z tym, że jej imię łączy się w etymologii ludowej z łacińskim słowem „agnus” oznaczającym „baranka”, w dniu jej imienin (21 stycznia) papież święci dwa baranki. Z wełny tych zwierząt tka się potem paliusze, czyli oznaki godności arcybiskupów-metropolitów nadawanych im przez Ojca Świętego. Również w ikonografii św. Agnieszka przestawiana jest z barankiem, a także na stosie lub ze ściętymi włosami.

Cechy

Pozornie Agnieszka jest bardzo wrażliwą i subtelną kobietą. Jej samopoczucie zmienia się jednak jak w kalejdoskopie. Z łagodnej owieczki, a raczej jak mówi jej imię baranka, może przeistoczyć się w drapieżnego tygrysa. Potrafi także ze stanu całkowitego zadowolenia popaść w skrajnie ponury nastrój. Jest to w dużej mierze spowodowane tym, że łatwo ją urazić, nawet najdelikatniejszą krytykę bierze do serca. Czasem przydałaby się jej grubsza skóra.

W życiu często kieruje się emocjami i intuicją, mimo że niektóre decyzje podjęte pod wpływem impulsu kończą się dla niej niepomyślnie. Trzeba przyznać, że uczy się na własnych błędach i wyciąga z nich właściwe wnioski na przyszłość. Pragnie być jednak samodzielna i robi swoje nie oglądając się na innych. Nie ulega podpowiedziom i presji, zawsze obstaje przy swoim zdaniu.

W miłości wielką wagę przykłada do zasad moralnych, jest wierna i pragnie stabilizacji. Jej partner musi jednak przyzwyczaić się do nagłych wybuchów emocjonalnych, które często nie mają żadnego uzasadnienia oraz drobnych kaprysów. Innym rozwiązaniem jest próba utemperowania Agi, choć to długotrwały proces, obfitujący w sprzeczki. Taki charakter sprawia jednak, że dobrze radzi sobie jako matka – dzieci wychowuje tak, by miały swoje zdanie, potrafiły się postawić, ale zarazem zachować kulturalnie i z klasą. Gdy urodzi syna albo córkę, pociecha staje się jej oczkiem w głowie, a wszystko jest na drugim planie – znajomi, praca, a czasami nawet mąż.

Kobieta o imieniu Agnieszka nigdy nie jest postacią anonimową w sferach towarzyskich, zawsze wzbudza emocje - albo cieszy się powszechną sympatią i szacunkiem, albo uważana jest za rozkapryszoną księżniczkę. Będąc w jej towarzystwie trzeba się jednak liczyć z tym, że Aga nie owija w bawełnę, i mówi otwarcie jeśli coś jej się nie podoba. Zwłaszcza gdy Aga się nudzi, nie wychodzi to nikomu na dobre – ona ulega słabościom i popełnia błędy, a dla otoczenia staje się nieobliczalna. Dlatego też unika flegmatyków oraz monotonnych zawodów, np. Siedzenia za biurkiem w urzędzie. Musi się coś dziać! Dobre profesje dla niej to dziennikarka, obsługa turystyczna, modelka, marketing, nauczycielka, aktorka.

Mimo chwiejnego charakteru Agnieszka jest bardzo odpowiedzialna i zawsze stara się doprowadzić swoje sprawy do końca. Jeśli jej coś powierzymy, możemy być pewni że wywiąże się z tego zadania.

Jak pisze Andrzej Sieradzki w książce „Znaczenie imion”, Agnieszka jest obywatelką swojego świata. To najlepiej oddaje jej charakter, który jest nieprzewidywalny i nie do podrobienia.