Imieniny Anieli

Pochodzenie

Imię to pojawiło się w XVIII wieku jako spolszczona forma włoskiego, znanego już w łacinie imienia Angela. Można je przetłumaczyć jako „posłanniczka” (wyrazy aggelos i angelus znaczą posłaniec). Upowszechniło się jako nawiązanie do Anioła Stróża lub aniołów.

Spopularyzowały je urszulanki w XIX wieku, gdyż założycielką ich zakonu była św. Aniela Merici. Od lat 60. XX wieku imię to jest mniej popularne, ale pojawiły się jego nowsze odmiany zapożyczone z języków europejskich (niemiecki, francuski ,angielski) takiej jak Angelika, Angela, Angelina.

Od tego imienia pochodzą nazwiska: Anielak, Angielus, Anioł, Aniołek, Anielewicz, Anielewski.

Patron

Aniela Salawa

Aniela Salawa urodziła się w 1881 roku w Sieprawiu. Pochodziła z ubogiej, ale pobożnej rodziny. Dużo zawdzięczała matce (umiała pisać i czytać, posiadała w domu książki religijne), która przekazała jej wiedzę. Aniela ukończyła tylko dwie klasy szkoły ludowej, ponieważ musiała pomagać w gospodarstwie.

Gdy skończyła 16 lat, rodzice zamierzali wydać ją za mąż. Pomogły jej wtedy starsze siostry pracujące w Krakowie jako służące – znalazły dla Anieli zatrudnienie i ocaliły przed niechcianym małżeństwem. To była dla niej szkoła życia, w której nieraz musiała znosić przykre uwagi. Najdłużej (ponad 11 lat) pracowała u adwokatów Edmunda Fischera i jego żony Marii, którzy traktowali ją z szacunkiem.

W 1899 roku na gruźlicę w wieku 25 lat zmarła jej siostra Teresa, co załamało i na zawsze zmieniło Anielę. Kobieta postanowiła poświęcić się modlitwie i kontemplacji. Wstąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich w Krakowie św. Zyty, które miało na celu ochronę służących i opiekę nad dziewczętami. Przystąpiła również do III Zakonu św. Franciszka. Regularnie brała udział w mszy świętej, pomagała biednym i chorym, a podczas I wojny światowej także rannym żołnierzom i jeńcom.

Z czasem niestety pogorszył się jej stan zdrowia - zachorowała na stwardnienie rozsiane, raka żołądka i gruźlicę. Ostatnie lata życia spędziła w strasznej nędzy, w dodatku cierpiała wskutek chorób. U schyłku życia miała dar jasnowidzenia i przepowiedziała wielu osobom przyszłość. Zmarła 12 marca 1922 roku.

13 sierpnia 1991 roku papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną podczas uroczystej mszy świętej w Krakowie. Podstawą do beatyfikacji było uzdrowienie ośmioletniego chłopca Grzegorza Serafina z Nowego Targu.

Aniela Merici

Aniela urodziła się w 1474 roku w Desenzano del Garda. Już od najmłodszych lat była pobożną dziewczyną, choć dzieciństwo miała dramatyczne. Jako nastolatka straciła rodziców i siostrę. Po śmierci bliskich przeprowadziła się do swojego wuja w Salo i pomagała mu w gospodarstwie. Wstąpiła do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. W tym czasie miała wizję drabiny łączącej niebo z ziemią, którą podążały anioły oraz młode dziewczęta, a wśród nich siostra.

Gdy zmarł jej wujek, przeniosła się do Brescii, gdzie poświęciła się bez reszty działalności charytatywnej w ruchu „Del Divino Amore” – m. in. odwiedzała szpitale, fundowała przytułki dla sierot i szkoły dla biednej młodzieży.

Około 1525 roku, 50 letnia już Aniela wybrała się z pielgrzymką do Ziemi Świętej, a podczas pobytu na Krecie niemal utraciła wzrok. W 1529 roku opuściła Brescię wskutek najazdu wojsk cesarza Karola V. Przebywała w Cremonie i Mediolanie, wsławiła się wówczas licznymi nawróceniami.

Kilka lat po powrocie do kraju założyła Zgromadzenie Sióstr Urszulanek (zatwierdził je papież Klemens VII w 1535 uroku) i została jego pierwszą przełożoną, napisała również regułę zakonną. Pod duchowym wpływem Anieli pozostawała w tym czasie nawet część elity włoskiej, w tym choćby książę Mediolanu. Zyskała pseudonim „Matka”.

Zmarła w 1540 roku w Brescii, gdzie pochowano ją w kościele św. Afry. Dziś nosi on nazwę św. Anieli Merici, a wewnątrz można oglądać szklaną trumnę świętej, Kanonizacja miała miejsce w 1807 roku. Św. Aniela jest patronem osób niedomagających, chorych i niepełnosprawnych, wspomaga przy utracie rodziców.

Zgromadzenie Urszulanek do dziś należy za wzorowe jeśli chodzi o wychowanie i kształcenie kobiet. Najliczniejsze ugrupowanie to Unia Rzymska Zakonu. Do Polski pierwsze urszulanki przybyły w 1857 roku. Dziś między innymi prowadza zajęcia w placówkach edukacyjnych, zajmują się katechizacją dzieci, młodzieży i dorosłych oraz podejmują działalność misyjną w różnych krajach świata.

Cechy

Sentymentalna, wrażliwa, dobroduszna, marzycielka – te cechy najlepiej opisują dziewczynę o anielskim imieniu.

Aniela należy do bardzo sentymentalnych dziewczyn. Wspomnienia mają dla niej dużą wartość, niemal wszystkich kolegów i koleżanki z dzieciństwa wspomina z łezką w oku. Bardzo przywiązuje się do ludzi. Często wraca do miłych chwil, zwłaszcza jeśli teraźniejsze problemy ją przytłaczają. Ta cecha ma też drugą stronę, bowiem niełatwo pozbyć się jej wszelkich pamiątek z przeszłości, starych czasopism czy znoszonych ubrań. Wystarczy że z jakąś sukienką wiążą się przyjemne wspomnienia i od razu ma opory by ją wyrzucić.

Anielka bardzo lubi sztukę, bowiem ten świat jest idealnie skrojony pod jej charakter. Książki, muzyka, film to jej azyl. Jest marzycielką i romantyczką, często buja w obłokach. Trochę nie pasuje do współczesnego świata, gdzie większość znajomych nastawionych jest na robienie kariery, zarabianie pieniędzy. Często oddaje się refleksjom. W tym przypadku czasami mogłaby jednak „wyluzować” bowiem przejmuje się sprawami na które nie ma najmniejszego wpływu. Jedyne co z tego ma, to kolejny powód do zmartwień. Wiele rzeczy przeżywa mocniej niż inni, choćby negatywne opinie na swój temat. Sama należy do wyrozumiałych osób i zawsze się pilnuje, by nikogo nie urazić. Dlatego trudno jej zaakceptować zakompleksionych ludzi, którzy karmią się złośliwościami, zazdrością.

Łatwo wzbudzić jej współczucie, zwłaszcza że jest uczynna, chętna do pomocy, miła. Kieruje się sercem, a nie rozumem – dla niej duże znaczenie mają wzniosłe ideały. Jest bardzo uczciwą osobą, do głowy jej nie przyjdzie pojechać autobusem na gapę czy nie oddać znalezionego portfela. Nawet podczas egzaminów ma duże opory by ściągać, dlatego zazwyczaj jest do nich dobrze przygotowana.

Jako że lubi pomagać ludziom, to podoba się jej zawód psychologa, pielęgniarki, lekarki, pracownika socjalnego. Imienniki wskazują również na aktorstwo i dziennikarstwo. Na pewno odpada praca w korporacji, nawet mimo możliwości wysokich zarobków. Dla Anieli pieniądze nie są najważniejsze, liczy się pozytywna energia, pasja.

Aniela należy do tych kobiet, które nie potrzebują drogich ubrań i pół kilograma „tapety” by wyglądać atrakcyjnie. Ta dziewczyna ma zaskakująco dobry gust i nawet za kilka groszy stworzy sobie ciekawą „stylówę”. Woli naturalność niż sztuczne piękno, jest przeciwniczką wszelkich operacji plastycznych i innych tego typu zabiegów, zwłaszcza jeśli są robione bezpodstawnie.

Najważniejsza dla niej jest miłość. Jej ideał to chłopak o dobrym sercu, uczciwy, który ma swoje zdanie, idzie za głosem serca a nie tłumu. Potrzebuje faceta, który będzie dla niej oparciem, uzupełnieniem. Zdecydowanie woli spokojnego intelektualistę niż choleryka, który przy byle okazji się awanturuje. Jako opiekuńcza kobieta, pełna miłości jest świetną matką. Dla swoich dzieciaków zrobi wszystko. Traktuje je na zasadzie partnerstwa, bardziej jako koleżanka niż surowy rodzic.

To czego brakuje Anieli, to przede wszystkim konsekwencja w działaniu. Często zmienia plany, podejmowane decyzje, nie może się zdecydować. Długo szuka w życiu swojej drogi, kiedy jednak zapanuje nad chaosem, wszystko się jej układa. Czasami jest dla niektórych osób po prostu zbyt miła, zwłaszcza dla tych, którzy na to nie zasługują. Nie bez powodu jednak posiada „anielskie” imię.

Aniela to miła, wrażliwa, subtelna dziewczyna. Marzycielka o gołębim sercu, które jednak łatwo zranić. Wypada więc jej życzyć, by uodporniła się na wszelkie zło tego świata, bo i tak wszystkiego nie naprawi.