Imieniny Bogumiła

Pochodzenie

Bogumił to imię o długich tradycjach. Pojawia się już w bulli gnieźnieńskiej z 1136 roku. W średniowieczu funkcjonowała też forma Bogmił i Bogomił. Szczyt popularności przypada na lata 40 i 50 XX wieku. Jest to imię męskie znane we wszystkich językach europejskich z wyjątkiem norweskiego i greckiego. Uważane jest właśnie za kalkę greckiego imienia Teofil.

Konstrukcja imienia składa się z rzeczownika „Bóg” i przymiotnika „miły”. Oznacza więc osobę, która jest miła Bogu.

Patron

Bogumił z Dobrowa

Trudno o ocenę wiarygodności żywota Bogumiła, gdyż podawane są sprzeczne szczegóły. Przykładem może być data śmierci - historycy sugerują różne roczniki: począwszy od 1092 roku, aż do 1279. Co więcej, ze względu na zbieżności w życiorysach Bogumiła i Piotra II (arcybiskupa gnieźnieńskiego w latach 1185-1198) funkcjonuje teoria, że to ta sama osoba.

Według najbardziej prawdopodobnych informacji, Bogumił urodził się we wsi Koźmin niedaleko Koła (Wielkopolska). Pochodził z możnego rodu Leszczyców, nie wiadomo jednak czy rzeczywiście był spokrewniony ze św. Wojciechem, a jego nauczycielem był apostoł Pomorzan, czyli św. Otto z Bambergu. Prowadził pobożny i skromny żywot, czas wypełniały mu wielogodzinne modlitwy. Wstąpił do zakonu cystersów i został opatem klasztoru w Koprzywnicy. Później miał być biskupem w Poznaniu, następnie w 1167 roku mianowano go arcybiskupem gnieźnieńskim. Kilka lat później zrezygnował jednak ze sprawowanej funkcji i rozpoczął życie pustelnicze koło Dobrowa, na niewielkiej wyspie na Warcie. Według dawnych przekazów sporządzanych na zlecenie Wincentego Kota (niestety uległy zniszczeniu) Bogumił dokonał wielu uzdrowień, wskrzeszał zmarłych, chodził po wodzie i pomnażał chleb. Jego kult wśród ludu był więc bardzo silny, choć dość odległy.

Legenda mówi, że to on ukoronował na króla Polski Bolesława Śmiałego.

Po śmierci Bogumiła zaczęto oddawać mu cześć i zwracać się w sytuacji choroby bydła oraz prosić o udany połów ryb. Jego kult zatwierdził w 1925 roku Pius XI. Relikwie tego świętego znajdują się w Uniejowie nad Wartą.

Cechy

Bogumił opisywany jest w imiennikach jako typ idealisty. Swoją energię życiową czerpie z wyznawanych wartości i niezmiennych zasad. Działa spontanicznie, kieruje się sercem i intuicją. Jest człowiekiem, który chciałby naprawić cały świat. Należy więc do niepoprawnych marzycieli i romantyków, choć potrafi twardo stąpać po ziemi. Stawia przed sobą poważne cele i uparcie dąży do ich osiągnięcia. Nie zadowala się przeciętnością, jeśli podejmuje wyzwanie/rywalizację musi być najlepszy. Czasem zwyczajnie go to przerasta, co trudno mu to zaakceptować. Wtedy jest bardzo wrażliwy na krytykę, łatwo wplątuje się w konfliktowe sytuacje, choć należy do spokojnych i opanowanych ludzi. Silny stres sprawia jednak, że traci grunt pod nogami.

Ciekawostką jest to, że Bogumił niespecjalnie troszczy się o pieniądze. Wie, że musi zarabiać by jeść i mieć dach nad głową, jednak nie goni tak jak większość za karierą i banknotami. To jeden z przykładów jego idealistycznej strony natury. Sława, pieniądze czy władza rzadko kiedy mu imponują, stąd nie emocjonuje się specjalnie wyborami, aferami społecznymi czy awansem sąsiada na lepsze stanowisko:). Żyje po swojemu, a uczucie zazdrości jest mu niemal zupełnie obce.

Lubi zmiany, więc nowe zadania mobilizują go i cieszą. Nie waha się zmienić miejsca zamieszkania, by podążyć za lepszą pracą czy kobietą. Umie przystosować się do otaczającej go rzeczywistości, do różnych warunków. Zawdzięcza to między innymi dobrej intuicji, i temu że zna się na ludziach. Jest dobrym obserwatorem i potrafi rozpoznać kto ma dobre intencje, a kto złe. Stąd zdarza mu się co jakiś czas zmieniać towarzystwo, w którym się obraca. Uczciwie trzeba przyznać, że również z jego winy, bowiem choć jest miły i serdeczny dla każdego, to nie zawsze dotrzymuje słowa.

Nie jest narcyzem, ale łatwo zauważyć, że bardzo dba o swój wygląd, przywiązuje wagę do pozorów. W podobnym guście szuka swojej życiowej partnerki – ładnej, zadbanej, mającej poczucie dobrego smaku. Ideał kobiety według Bogumiła dopełnia opiekuńczość, intelekt i poczucie humoru.

Pilnuje, żeby prywatne sprawy rodzinne nigdy nie wychodziły poza najbliższy krąg. Chroni swoją prywatność, ceni sobie pewnego rodzaju powściągliwość w relacjach z dalszymi znajomymi.

Pociągają go miejsca opuszczone lub zapomniane przez cywilizacje. Przygoda, tajemnice to coś, co wprawia go w dobry humor. Lubi spędzać czas na świeżym powietrzu - jak nie na rybach lub grzybach, to na działce czy osiedlowej ławeczce. Wtedy czas mu wolniej płynie, a on jak mało kto, zdaje sobie sprawę jak bardzo jest on cenny.