Imieniny Cezarego

Pochodzenie

Pochodzenie imienia Cezary nie jest jednoznacznie ustalone. Wyróżnić można trzy tezy odnośnie jego etymologii.

- Pochodzi od przydomka Caesarius, który utworzono od imienia Caesar poprzez dodanie przyrostka „-ius”. Znaczenie to :„należący do kogoś o imieniu Caesar, pochodzący od niego”.

- Wyraz „caesar” w łacinie oznacza dziecko urodzone w wyniku cesarskiego cięcia.

- Według innej hipotezy znaczenie imienia bierze się od rzeczownika „caesaries” – długie włosy, czupryna.

Dla starożytnych Rzymian imię to miało szczególne znaczenie, gdyż to od niego wziął się tytuł „Caesar”. Pierwszym władcą Imperium Rzymskiego, który go użył był Gajusz Juliusz Cezar. W Polsce tytuł znany jest jako cesarz, a w Rosji jako car.

W Polsce imię po raz pierwszy zapisano w 1339 roku w formie Cesar. Najpopularniejsza postać tego imienia to Cezary, choć zdarzają się też Cezariusz i Cezar. Jego żeńskimi odpowiednikami są Cezaryna i Cezaria. Pochodzą od niego następujące nazwiska: Cesarski, Cesarz, Cezarewicz.

Patron

Św. Cezary z Arles

Cezary urodził się we francuskiej miejscowości Chalon-sur-Saône w 470 roku. Pochodził z zamożnej rodziny chrześcijańskiej o rzymskim rodowodzie, odebrał więc staranne wykształcenie. Jedna z jego sióstr (Cezaria) także otrzymała status świętej Kościoła katolickiego.

W wieku 18 lat bez wiedzy rodziców został przyjęty przez biskupa Sylwestra w szeregi kandydatów na duchownych, a następnie wyjechał do klasztoru na wyspę Leryn. Bliscy nadal sprzeciwiali się tej decyzji, próbowali go zatrzymać siłą. Nie udało się - Sylwester dotarł do klasztoru i niemal 10 lat wiódł u wybrzeży Prowansji intensywne życie monastyczne, gorliwie przestrzegając reguł klasztornych. Jako przełożony napisał regułę, która wymagała od zakonników stabilności miejsca i wyrzeczenia się od nich wszelkich własności. Ze względu na zły stan zdrowia wrócił do Arles, gdzie funkcję biskupa sprawował krewny Eoniusz. Po śmierci Eoniusza w 503 roku został jego następcą.

Na stanowisku biskupa zasłynął jako wybitny teolog, osoba o wielkim autorytecie i wiedzy, choć musiał zmagać się z fałszywymi oskarżeniami wrogów. Zajmował się zarówno typowo religijnymi sprawami, jak i społecznymi, systematycznie wspierał biednych. Gdy Arles zostało zdobyte przez Ostrogotów, Cezary organizował pomoc dla poszkodowanej ludności: bezdomnych, chorych, sierot. Nie wahał się sprzedać swoich dóbr (w tym darów od króla Teodoryka) czy majątku kościelnego, by ratować jeńców przed śmiercią.

Zwoływał synody regionalne, na przykład przewodniczył obradom ważnego dla historii dogmatu o łasce II synodu w Orange w 529 roku. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę, na którą składa się kilka traktatów teologicznych, ponad 230 kazań i innych przemówień o charakterze duszpasterskim lub teologicznym. Był pierwszym metropolitą, który otrzymał od papieża Paliusz.

Cechy

Imię Cezary pochodzi od jednego z najwybitniejszych rzymskich władców, stąd trudno się spodziewać, że chłopak o tym imieniu będzie „szarą myszką”. Cezary z natury jest człowiekiem ambitnym, dążącym do sukcesów wszystkimi siłami.

Już jako kilkuletni chłopczyk daje swoim rodzicom nieźle popalić. Rozpiera go ciekawość świata i niespożyta energia, a mama i tata muszą mieć go stale na oku. W dodatku nie słucha nikogo i wszystko musi zrobić sam, na własną rękę. Lubi być podziwiany i komplementowany przez otoczenie – nie tylko przez rodziców i wujków, ale i rówieśników. Stąd robi wszystko by go zauważano – jeśli nie wyróżnia się akurat zdolnościami czy wynikami (np. w nauce, czy pracy) to rozpoznamy go po oryginalnym stroju, fryzurze. Niekiedy można nawet odnieść wrażenie, że stosuje się do słynnego stwierdzenia Phineasa Barnuma „nie ważne jak mówią, ważne by nie przekręcali nazwiska”. W głębi serca jednak zależy mu na prawdziwej sympatii otoczenia, a każde odtrącenie przez grupę/osobę bardzo go dotyka, podobnie jak krytyka. Trzeba jednak przyznać, że Cezarego nie da się nie lubić. Nie należy przecież do ponuraków czy milczków, jest inteligentny, oczytany, życzliwy, ma duże poczucie humoru. Sam zresztą otacza się roześmianymi, optymistycznie nastawionymi do życia ludźmi. Choć instynktownie dąży do dominowania nad innymi, przewodzenia grupie, to często jest to akceptowane, gdyż można na nim polegać.

Według imienników zawody, w których Cezary dobrze sobie poradzi to wojskowy, policjant, dziennikarz, sportowiec. Często udaje mu się osiągnąć wysoką pozycję społeczną, gdyż wyróżnia się dobrą pamięcią, aktywnością, konsekwencją, odwagą i erudycją. Grunt żeby wykorzystał swój niemały przecież potencjał, czyli na przykład regularnie doskonalił warsztat zawodowy.

Czarek bardzo ceni sobie wygody, luksusy i przyjemności. W tym względzie przypomina swojego imiennika Gajusza Cezara, który prowadził wystawny styl życia, organizował wspaniałe uczty i był powszechnie znany z hojności. Gdy współczesny Cezary wybiera się do klubu, to wiadomo, że wróci uboższy nawet o kilkaset złotych. Nie żałuje napiwków, chętnie stawia drinki znajomym czy… nowo poznanym dziewczynom. Czaruś to bowiem niezły...czaruś:) Jeśli chodzi o kobiety, to bardzo ceni sobie elegancję, dobre maniery i piękną urodę. W miłości jest stateczny i zdecydowanie należy do zwolenników starych obyczajów, gdzie kobieta i mężczyzna powinni zamieszkać razem i mieć potomstwo dopiero po ślubie.

Cezary jest wręcz idealnym modelem konserwatysty. Szanuje prawo, konstytucje i jest bardzo przywiązany do takich wartości jak religia, rodzina, autorytet, czy własność prywatna. Jedna z jego ulubionych maksym to „Bóg, honor, ojczyzna”, tyle że Cezary naprawdę bierze to na poważnie. Jego miłość do kraju widać zresztą w każdej sferze, choć jak na prawdziwego patriotę przystało, mało o niej mówi. Kupuje za to polskie produkty, kibicuje naszym sportowcom, uczestniczy w świętach państwowych czy preferuje wypoczynek nad pięknym polskim morzem zamiast w krajach egzotycznych. Rzadko decyduje się na emigrację, chyba że zmusi go do tego sytuacja. Nie znaczy to jednak, że nie ciągnie go do poznawania świata, ale w naszym kraju podoba mu się najbardziej. W domu, blisko rodziny i przyjaciół po prostu czuje się najlepiej i najpewniej. To oni są dla niego motorem napędowym, z kolei samotność sprawia, że traci chęci do życia….Ta jednak zazwyczaj pojawia się na jego własne życzenie, gdyż Cezary miewa skłonności do zmiennego nastroju, działa niekiedy nerwowo i impulsywnie. Stąd dobra rada dla niego – niczym wielki strateg Gajusz Cezar, powinien pracować nad opanowaniem, kontrolowaniem emocji. Wtedy drzwi do sukcesów stoją przed nim otwarte na oścież.