Imieniny Damiana

Pochodzenie

Uważa się, że imię Damian ma swoje źródło w łacińskim Damianus, pochodzącego od starożytnej bogini greckiej Damios. Według innej hipotezy, Damian wywodzi się ze żródłosłowia „demios” oznaczającego „lekarz publiczny”, skąd miałoby powstać imię późniejszego patrona chorych, lekarzy i aptekarzy – Damiana (brat Kosmy).

W Polsce imię to zaczęło występować w XIII wieku – najstarsze znane formy to Damijan (1224), Demijan (1405).

Od tego imienia pochodzą takie nazwiska jak Damięcki, Damian, Demianiuk, Demianow, Demiańczuk, Demańczuk.

Patron

Św. Damian

Św. Damian jest wspominany wspólnie ze swoim bratem Kosmą. Pochodzili z Cyru położonego na terenie Syrii w Azji Mniejszej.

Bracia byli znani ze swojej sumienności i dobroci – leczyli biednych ludzi i nie pobierali za to żadnych honorariów. Wielu pogan uleczonych przez Damiana i Kosmę nawróciło się na wiarę chrześcijańską. To nie podobało się władzy za czasów cesarza Dioklecjana, dlatego bliźniacy zostali skazani na tortury, mimo tego nie wyparli się swojej wiary.

Śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem ponieśli w swoim rodzinnym mieście Cyrze. Kult Damiana i Kosmy szybko nabierał na znaczeniu, gdyż ludzie wierzyli, że bracia także zza grobu są w stanie ich uleczyć. Powstało wiele wyobrażeń ikonograficznych na których bracia przedstawiani są z atrybutami medycznymi: szkiełkami, łopatką do nakładania maści, moździerzem czy Laską Eskulapa (symbol sztuki lekarskiej).

Nad grobem w Cyrze wzniesiono bazylikę, a wkrótce ich kult rozpowszechnił się w całym Kościele. Dziś główne miejsce ich kultu znajduje się przy Forum Romanum, gdzie wybudowano kościół ku pamięci braci. Jedna z ich relikwii (fragment czaszki) przechowywana jest w Polsce - w cerkwi na Bacieczkach w Białymstoku. Ludzie modlą się przy niej o zdrowie, a według miejscowego księdza dzięki relikwiom zanotowano kilka cudownych uzdrowień.

Bracia są patronami Florencji oraz lekarzy, aptekarzy, farmaceutów, chirurgów, dentystów.

Cechy

Damian to chłopak z pasją, który ma przekonanie, że jego życiową misją jest odegranie ważnej roli. Dla większości Damianów jest to tradycyjne posadzenie drzewa, wybudowanie domu i spłodzenie potomstwa, ale niektórzy posiadacze tego imienia szukają jeszcze dalej. Czasami przez to nie widzą szczęścia, które mają pod nosem, nie potrafią cieszyć się codziennymi, małymi sukcesami co skutkuje uciekaniem w świat fantazji i marzeń. To jednak wyjątki.

Niczym św. Damian, patron chorych, lekarzy, lubi pomagać innym. Nie potrafi przejść obojętnie, gdy komuś dzieje się krzywda, albo potrzebuje pieniędzy. Skutkuje to tym, że zawsze wrzuci kilka złotych do puszki, albo zareaguje, gdy w jego pobliżu ktoś ubliża dziewczynie czy bije słabszego. Jest więc odważnym człowiekiem i szlachetnym, co nie każdy widzi, gdyż ma łagodne usposobienie i pokojowe nastawienie. Przysparza mu to wielu przyjaciół, ale też i wampirów energetycznych, którzy chcą go tylko go wykorzystać. On za wszelką cenę chciałby wszystkim dogodzić, zadowolić ich, a tak przecież się nie da.

Damian jest mężczyzną opanowanym, który zawsze zachowuje się z klasą i elegancją. Trudno go sprowokować, gdyż jest przekonany o swojej wartości, wierzy w siebie. Trudno zasiać w nim jakiekolwiek wątpliwości, choć gdy się uda, będzie miał on trudny dylemat. Damian musi bowiem zawsze znaleźć jakieś rozwiązanie, dociec prawdy. Jest w tym bardzo uparty, nawet liczne niepowodzenia nie hamują jego zapału.

Wspomniane opanowanie oraz skłonność do ratowania innych daje mu duże predyspozycje do tego, by zostać lekarzem czy chirurgiem. Damian dobrze sprawdzi się też w roli nauczyciela, pedagoga, psychologa, architekta czy prawnika.

Według imienników Damian powinien strzec się jak ognia używek – papierosów, narkotyków czy alkoholu. Jest słabo na nie odporny, a do tego nie waha się po nie sięgnąć, gdy jest w przysłowiowym „dołku”.

To co może niektórych drażnić w Damianie to jego sceptyczne nastawienie do cudzych koncepcji, a fanatyczne wręcz obstawanie przy swoich pomysłach. Gdy ktoś z kolei neguje jego wizję, od razu pogarsza mu się nastrój. To jednak sporadyczne sytuacje, na co dzień Damian świetnie odnajduje się w grupie – wesoły, potrafi rozładować atmosferę świetnym dowcipem, ciekawe się wypowiada. Znajomi mogą tylko żałować, że poświęca im za mało czasu. On jednak jest zajęty swoją misją…