Imieniny Emila

Pochodzenie

Imię to posiada starożytny źródłosłów, gdyż pochodzi od nazwiska rzymskiego rodu Emiliuszów. Jego nazwa wzięła się od słowa „aemilus”, czyli „gorliwy”, „pilny”. Imię zostało jednak spopularyzowane dopiero w XVIII wieku, za sprawą dzieła J.J Rousseau pt. „Emil, czyli o wychowaniu”. W literaturze europejskiej imię jest obecne także w powieści Astrid Lindgren „Emil ze Smalandii” oraz w powieściach niemieckiego pisarza Ericha Kästnera, który nazwał tak bohatera swojej powieści dla dzieci „Emil i detektywi”.

Żeńskim odpowiednikiem tego imienia jest Emilia.

Patron

Emil z Kordoby

Emil pochodził z hiszpańskiej Kordoby w Andaluzji, która w IX wieku była okupowana przez Arabów. W miejscowej bazylice św. Cypriana zdobywał wiedzę, tam też został wyświęcony na diakona. Znał język arabski, co wraz przyjacielem Jeremiaszem wykorzystywał między innymi do prowadzenia ożywionych dyskusji na temat wiary i religii z muzułmanami. Pewnego dnia okupanci uznali, że Emil wydaje zbyt niesprawiedliwe osądy na temat Mahometa, co było wygodnym pretekstem do wydania na nich wyroku śmierci. Nawet sędzia, który podjął taka decyzję pod presją rozentuzjazmowanego tłumu był dość sceptyczny w tej kwestii. Emil wraz z Jeremiaszem najpierw przebywali w wiezieniu, a potem zostali ścięci. Według legendy w tym dniu nad Kordobą, w miejscu egzekucji rozpętała się straszna burza z gradobiciem. Przerażeni muzułmanie wbili oba ciała na pale i wystawili na drugim brzegu rzeki. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 15 września.

Cechy

Emil to chłopak, którego trudno jednoznacznie opisać. Reprezentuje wiele cech, które do siebie zupełnie nie pasują.

Na przykład – jest samoukiem, który umiejętnie obserwuje otoczenie i ludzi z którymi przebywa. Umiejętnie, czyli szybko uczy się od nich nowych rzeczy oraz potrafi wyczuć fałsz i nieuczciwe zamiary. Ma dobrą pamięć, świetnie kojarzy fakty, stąd wiele rzeczy przychodzi mu bez najmniejszego wysiłku. Dlatego wielu osobom nasuwa się pytanie, szczególnie rodzicom, dlaczego jego oceny w szkole są takie słabe? Gdyby tylko chciał, należałby do najlepszych w klasie, tymczasem przyswajanie programowej wiedzy idzie mu opornie. Według imienników jest to spowodowane tym, że jeśli coś go nie zainteresuje, to nauka jest dla niego utrapieniem.

Znów skrajność - uchodzi za człowieka ostrożnego, który w razie zagrożenia wycofuje się na bezpieczną pozycję. Jeśli tylko coś budzi w nim wątpliwości, od razu zapala mu się „czerwona lampka”. Z drugiej strony jednak podświadomie szuka przygód, nowych wrażeń i doświadczeń, uwielbia się sprawdzać, rywalizować z innymi. Wiele rzeczy w jego życiu ma posmak współzawodnictwa – jeśli gra z kolegami w piłkę, to musi to być mecz na punkty. Towarzyskie potyczki nie wystarczają mu także podczas gry w karty - ciągnie go do prawdziwych stawek. W pracy zawodowej także dąży do tego, by przodować w wynikach sprzedaży czy pełnić odpowiedzialną, prestiżową funkcję. Emil należy na szczęście do uczciwych ludzi i zawsze postępuje fair – umie przegrywać, a w swoich działaniach nigdy nie posunąłby się do kłamstwa, oszustwa, manipulacji czy donosu. Brzydzi go takie postępowanie, przez co cieszy się szacunkiem i sympatią u współpracowników, a także kolegów, sąsiadów czy krewnych.

Kolejne skrajne cechy widać na przykładzie jego zawodowych wyborów. Emil jest tym typem człowieka, który bardzo źle znosi wszelkie ograniczenia, brak swobody, nadmierną dyscyplinę. Z tego powodu najbardziej odpowiada mu praca, w której sam sobie jest sterem i okrętem. W dodatku przejawia duże zdolności artystyczne, stąd profesja muzyka, malarza czy pisarza są dla niego idealne. Z drugiej strony, nie są to zawody dające poczucie bezpieczeństwa i stabilności, a Emil tego potrzebuje by dobrze funkcjonować. Więc ciągnie go zarówno w jedną, jak i drugą stronę. Być może dlatego potrzebuje partnerki, która jest zaradna i silna psychicznie? Dziewczyna, która ciągle się smuci i płacze z byle powodu, prędzej czy później zaczyna go irytować, nawet jeśli jest piękna jak miss świata. W sprawach łóżkowych Emil jest natomiast niczym prawdziwy kameleon. Potrafi wyczuć, czego oczekuje kobieta – raz jest więc czułym i namiętnym kochankiem, a innym razem zimnym i zdecydowanym ogierem. Umie też rozmawiać o swoich potrzebach i fantazjach z kobietą, jest zresztą bardzo otwartym i kontaktowym człowiekiem w codziennych relacjach z ludźmi.