Imieniny Floriana

Pochodzenie

Florian – imię męskie pochodzenia łacińskiego, które wywodzi się z imienia Florus. „florus” to inaczej „kwitnący kwiat”, „błyszczący”. W naszym kraju znane już jest od 1212 roku. W Średniowieczu występowało też spolszczenie tego imienia Tworzyjan.

Kult św. Floriana, który zginał śmiercią męczeńską w 304 roku rozpoczął się, gdy do Polski sprowadzono relikwie innego św. Floriana – czczonego lokalnie we Włoszech. Złożono je na katedrze wawelskiej, wkrótce powstał też kościół św. Florian. Święty o tym imieniu został patronem strażaków, gdy podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1528 roku ocalał jego kościół.

Od imienia Florian pochodzą takie nazwiska jak Florczak, Florianowicz, Florkiewicz, Florkowski, Florecki, Florowski.

Patron

Św. Florian

Św. Florian urodził się około 250 roku w Ceti (Austria). Został ochrzczony i otrzymał chrześcijańskie wychowanie.

W młodym wieku powołano go do armii cesarza rzymskiego, gdzie został kierownikiem kancelarii namiestnika cesarskiego w Lauriacum (obecnie Lorch w Austrii). Cesarz Dioklecjan ustanowił wówczas to miasto stolicą prowincji naddunajskiej Noricum. W IV wieku, kiedy wybuchło okrutne prześladowanie chrześcijan, w Lauriacum aresztowano 40-stu wierzących. Florian zamierzał ich potajemnie uwolnić, złapano go jednak w drodze do więzienia i zaprowadzono przed oblicze przełożonego Akwilina, który zażądał od niego złożenia ofiary bożkom i wyparcia się wiary. Gdy Florian odmówił został skazany na chłostę i tortury. Jego ciało szarpano hakami, mimo to nie udało zmusić się go do odstępstwa od wiary. W końcu uwiązano mu kamień młyński u szyi i utopiono w rzece Enns.

Po tej zbrodni Florian ukazał się we śnie wdowie Walerii i wskazał miejsce, gdzie znajduje się jego ciało. Zwłoki wypłynęły na skały, a wielki orzeł czuwał, by nie zostały zbezczeszczone przez pogan. Waleria przeniosła i pochowała ciało na swojej ziemi. Wiele lat później (w VIII wieku) nad grobem biskupi Pasawy zbudowali słynny klasztor Kanoników św. Floriana oraz kościół. Tablica, która znajduje się w krypcie klasztoru informuje, że szczątki świętego znaleziono w XIII wieku. Natomiast przed II wojną światową podczas prac wykopaliskowych w Lorchu wydobyto kości ponad 40-stu męczenników, za których Florian oddał życie.

Florian jest w naszym kraju bardzo cenionym świętym. Jego relikwie sprowadzono do Krakowa w 1184 roku dzięki staraniom księcia Kazimierza Sprawiedliwego i biskupa krakowskiego Gedki, którzy uzyskali na to zgodę od papieża Lucjusza III. Ponad 250 lat później biskup krakowski kard. Zbigniew Oleśnicki ustanowił go jednym z czterech głównych patronów Królestwa Polskiego. Ciekawa historia wiąże się z kościołem świętego w Krakowie – wybudowano go w miejscu, gdzie zatrzymały się konie wiozące relikwie Floriana na Wawel. Zwierzęta ruszyły z miejsca dopiero wtedy, gdy zdecydowano o wybudowaniu świątyni. Jego relikwie przechowywane są także w Chorzowie (jest patronem tego miasta), Kolbuszowej oraz Dobrzechowie.

Florian jest opiekunem strażaków, co wiążę się z legendą, według której ocalił płonącą wioskę jednym wiadrem wody. Z kolei na krakowskim Kleparzu podczas wielkiego pożaru ogień ominął tylko świątynię Floriana. Kojarzenie świętego jako patrona i opiekuna z niebezpieczeństwami od ognia wywodzi się także od tego, że poniósł śmierć w wodzie, która gasi ogień. Florian na wielu kościelnych chorągwiach w naszym kraju, głównie na wsi przedstawiany jest jako „człowiek z kubłem wody”.

Jest również patronem Krakowa, Bolonii, całej Górnej Austrii. O jego wsparcie proszą kominiarze, kowale i chłopi, których dotknęła susza lub nieurodzaj. Wiele świątyń nazwano jego imieniem, obok tej w Krakowie do najbardziej znanych zalicza się kościół koło Linzu.

W ikonografii przedstawia się go najczęściej jako rzymskiego oficera z naczyniem z wodą, który gasi ogień. Można też spotkać się z wizerunkiem Floriana z kamieniem u szyi.

Cechy

Florian to ambitny człowiek, który we wszystkim chce być nie tylko dobry, ale najlepszy. Nie potrafi przegrywać i gdy poniesie porażkę, staje się nerwowy, przykry dla innych. Duża ambicja wiążę się też z tym, że wiecznie jest zabiegany, ma tysiące pomysłów i spraw do załatwienia.

Przy odpowiedniej dyscyplinie i konsekwencji osiąga wyznaczone cele, a dzięki wyobraźni robi to w efektowny sposób. Jego wrogiem jest jednak skłonność do lenistwa i zabawy – rodzice od najmłodszych lat mówią mu zresztą, że jest zdolny ale leniwy. Coś w tym jest – w szkole jeśli tylko chce dostaje dobre stopnie, jest wyróżniającym się uczniem. Tyle, że nierzadko imponuje mu buntowniczy tryb życia – ucieczki z lekcji czy bijatyki z chłopakami. Dużo więc zależy od rodziców i opiekunów Florka, od tego jak ukierunkują jego energię i wybuchowy charakter.

Florian jest dość wrażliwy na krytykę – gdy wytkniemy mu błąd czy zwrócimy uwagę, złości się lub zamyka w sobie. Bierze do serca negatywne opinie, analizuje je i zadręcza się. Nawet jeśli próbujemy udzielić mu porady, możemy natknąć się na niemiłą odpowiedź. Interesujące jest jednak to, że Florian często udziela wskazówek innym, nawet jeśli sam w danej materii popełnia błędy. Robi to jednak w słusznej wierze, warto bowiem wspomnieć, że Florian jest uczciwym i szczerym człowiekiem

Florian ma ciekawy stosunek do pieniędzy. Motywują go one do pracy, wymyślania nowych interesów. Ciągle kombinuje jak zarobić, ale nie jak oszczędzić. Jest bardzo rozrzutny i nie kontroluje tego, na co i ile wydaje. Wybiera markowe rzeczy, ceni sobie wygody, dobrą zabawę. Traci zasoby finansowe nie tylko na własne przyjemności, ale i kupować prezenty znajomym, dzieciom czy żonie. Jeśli mu się powodzi to korzystają na tym wszyscy dookoła – skąpstwo z pewnością nie jest jego cechą. Zawistni ludzie wytykają mu jednak tą rozrzutność, skłonność do zabawy twierdząc, że źle się prowadzi. Co oczywiście bardzo denerwuje Floriana, który wszelkie oskarżenia traktuje poważnie.

Długo pamięta uniesienia jak i porażki miłosne. Bywa zaborczy, dlatego jeśli trafi na kobietę z silnym charakterem, kłótnie są dość częstym zjawiskiem w jego związku. Inaczej w kwestii wychowania potomstwa - jest typem ojca, który daje dziecku sporo swobody i wolności. Nie należy do rodziców, którzy planują całą karierę szkolno- zawodową i nie potrafią się pogodzić z tym, że syn lub córka podejmują własne wybory. Jest dla pociech przyjacielem i kompanem, stąd trudy odpowiedzialności spadają najczęściej na matkę. Florian interweniuje surowo tylko w poważniejszych sytuacjach, kiedy miarka naprawdę się już przebrała.

W imiennikach można znaleźć informacje również o tym, że wadą Floriana jest czasami brak zrozumienia innego człowieka, postawienia się w jego sytuacji. W niektórych sytuacjach pasuje do niego powiedzenie „zapomniał wół, kiedy cielęciem był”, a niekiedy Florek po prostu jest nieświadomy, że nie każdy jest supermanem. Jednak przy liczbie jego zalet bilans i tak wychodzi na plus.