Imieniny Hanny

Pochodzenie

Imię Hanna pochodzenia hebrajskiego tłumaczy się jako „pełna wdzięku, łaski”. Wyraz ma identyczną etymologię jak imię Anna zanotowane w Polsce poraz pierwszy w 1229 roku. Hanna powstała jako rezultat artykulacji z przydechem przed samogłoską znajdującą się na początku imienia lub jako wyraz wpływów niemieckich. Forma Hanna pojawiła się w 1311 roku wraz ze staropolskimi zdrobnieniami, m. in.: Annusza, Hannula, Hannusza, Hanc(z)ka, Hania, Hanka, Hanszka, Hanuchna, Hanulka, Hanuszka, Hańka, Janka. Z czasem forma Hanka stała się osobnym imieniem, dziś nosi je około 100 000 kobiet. Dziewczynek o tym imieniu szybko przybywa, np. w 2014 roku urodziło się około 6400 Hanek.

Cechy

Wszędzie jej pełno, już od najmłodszych lat nie potrafi wysiedzieć 45 minut w szkolnej ławce. Jako dziecko dużo więc rozrabia, nie są to jednak groźne wybryki. Stanowczość i przebojowość należy do jej cech rozpoznawczych, zawsze stara się postawić na swoim.

W szkole średniej czy na studiach radzi sobie dobrze, choć nauka często przegrywa z imprezowaniem. Przez lata kształtuje się jej potrzeba błyszczenia na tle innych, bycia podziwianą i docenianą. Dlatego nie idzie na łatwiznę, nie docenia, gdy coś przychodzi jej zbyt łatwo. Zdecydowanie woli spektakularne czyny, ale też we wszystko, co robi wkłada całą duszę.

Hanna należy do niezwykle roześmianych i pogodnych dziewczyn. Bywa jednak, że martwi się na wyrost i z drobnych spraw robi poważne problemy, przez co znajomym udziela się jej niepokój. Sama zresztą często prosi o poradę w przypadku różnych rozterek i wątpliwości, których jej nie brakuje. Z kolei niekiedy nadmiar komplementów prowadzi Hannę do zgubnego wniosku, że zna się na wszystkim najlepiej, jednak po pewnym czasie to przeświadczenie na szczęście mija.

Ma wielu znajomych, gdyż szybko łapie wspólny język z drugim człowiekiem. Dzięki temu dobrze radzi sobie w wielu zawodach opartych na kontakcie z ludźmi, jak np. nauczyciel, psycholog, lekarz czy handlowiec. Kobieta o tym imieniu odnosi się do każdego z szacunkiem i wielką dobrocią. Zawsze można liczyć na jej wsparcie, nawet w trudnych sytuacjach. Jest łagodna i spokojna, stara się dostrzegać w ludziach głównie pozytywne cechy. Są jednak granice, po których przekroczeniu Hanna traci cierpliwość i pokazuje zupełnie inne, znacznie groźniejsze i poważniejsze oblicze. Łatwo je przekroczyć oszukując Hannę, nienawidzi też chamskich i brutalnych osób.

Jako singielka lubi uwodzić mężczyzn i z nimi flirtować, jednak gdy pozna miłość swojego życia jest wierna i gotowa do poświęceń. Zawsze bowiem wstawi się za mężem/chłopakiem i będzie trzymać jego stronę. Na pewno jednak trzeba przyznać, że mężczyźni się często za nią oglądają, choćby dlatego, że nie boi się odważnych kreacji, a nawet pewnej ekstrawagancji w ubiorze. Zresztą nieprzypadkowo w imiennikach przypisuje się jej czerwony kolor, najgorętszy ze wszystkich i przykuwający uwagę.