Imieniny Hieronima

Pochodzenie

Imię to wywodzi się z greckiego wyrazu „hieros”, czyli „święty”, „poświęcony bóstwu” i „onyma” (imię). Hieronim jest więc człowiekiem noszącym święte imię.

W naszym kraju znane jest od średniowiecza, zapisywano je jako Jeronimus, Hieronymus, Jaronim, Jeronim. Wśród form zdrobniałych można wskazać między innymi Jarosz.

Od tego imienia pochodzą takie nazwiska jak Heronimek, Heronimczuk, Jaros, Jarosz, Jaroszewski, Jarosiński, Jarosewicz..

Patron

Hieronim z Strydonu

Hieronim to jedna z najwybitniejszych postaci Kościoła katolickiego: doktor kościoła, autor Wulgaty, czyli przekładu Biblii na łacinę z języka hebrajskiego i greki. Wulgata była najważniejszym tekstem dla średniowiecznej Europy Zachodniej i jest to pierwsze wydawnictwo dziełowe na naszym kontynencie wykonane za pomocą druku.

Hieronim przyszedł na świat około 347 roku w Strydonie (obecnie Chorwacja). Jego rodzice byli zamożnymi chrześcijanami, choć ochrzczony został dopiero kilkanaście lat później. Od najmłodszych lat miał za to dostęp do edukacji – w rodzinnej miejscowości uczył się pod okiem Olibriusza oraz najlepszych gramatyków. W 359 roku kontynuował naukę w Rzymie, do którego udał się z przyjacielem Bonozem. W „Wiecznym Mieście“ studiował retorykę i filozofię pod okiem wybitnego poganina Eliusza Donata, miał dostęp do najwybitniejszych dzieł rzymskich klasyków, pisarzy i filozofów. Pobyt w Rzymie wzbogacił go zarówno jeśli chodzi o wiedzę, jak i doświadczenia życiowe – nawiązał nowe kontakty towarzyskie, w tym także z kobietami. Już wtedy dał się poznać jako człowiek nie stroniący od zabawy, ale i od wygłaszania kontrowersyjnych osądów. Okres spędzony w Rzymie był dla Hieronima szczególnie ważny także z powodu chrztu, którego udzielił mu w Wielką Sobotę papież Liberiusz.

Hieronim często zmieniał miejsce pobytu. Wkrótce opuścił Rzym i udał się z Bonozem do Trewiru, gdzie zgodnie z życzeniem rodziców miał rozpocząć karierę urzędniczą, najprawdopodobniej jednak podjął tam studia teologiczne. W tym czasie swoją uwagę skupiał bardziej na Piśmie Świętym. Następnie znalazł się w Akwilei, gdzie wstąpił do ascetycznej grupy przyjaciół nazywanej chórem błogosławionych.

W wieku 26 lat udał się na pielgrzymkę na Wschód, sporo czasu spędził w osamotnieniu na terenie dzisiejszej Syrii. Do tego czasu zdążył poznać już wielu chrześcijan, którzy towarzyszyli mu nawet w podróżach. W Antiochii dwóch jego kompanów zmarło, a sam Hieronim zmagał się z chorobami. Podczas jednej z nich miał wizję, która skłoniła go do poświęceniu się Bogu. W tym okresie poznał nawróconego żyda, od którego nauczył się języka hebrajskiego, dzięki czemu przetłumaczył później Pismo Święte. Następnie Hieronim udał się na pustynię Chalkis, by wieść ascetyczne życie.

Wreszcie przybył się do Konstantynopola, którego patriarchą był św. Grzegorz z Nazjanzu. Hieronim nie tylko z uwagą słuchał jego kazań, ale przełożył na język łaciński niektóre homilie Orygenesa i „Kronikę" Euzebiusza z Cezarei Palestyńskiej. Potem wrócił do Rzymu i został sekretarzem papieża Damazego I. Pracował nad poprawianiem dawnego przekładu Nowego Testamentu i psalmów, jednocześnie skupiał wokół siebie elitę intelektualną i religijną Rzymu. Miał jednak również wrogów, którzy sprawili, że po śmierci papieża jego następcą wybrano Syrycjusza – według różnych źródeł Hieronim po cichu liczył, że obejmie stanowisko zwierzchnika Kościoła. Opuścił więc Rzym i zamieszkał w Betlejem, gdzie założył klasztor męski i trzy żeńskie, prowadził działalność charytatywną. W mieście narodzin Jezusa spędził aż 35 lat – w tym czasie powstały jego najważniejsze dzieła, w tym wersja Starego Testamentu przetłumaczona z oryginału (Wulgata została uznana przez Sobór Trydencki jako tekst urzędowy), komentarze do Ksiąg Pisma Świętego, katalog pisarzy katolickich czy doceniony nawet przez wrogów dialog przeciwko pelagianom. Pisma potępiające pelagianizm stały się też przyczyną napadu na klasztor, stąd Hieronim zmuszony był do ucieczki do pobliskiej fortecy.

Zmarł 30 września 420 roku. Ostatnie lata życia spędził w grocie sąsiadującej z Grotą Narodzenia Pana Jezusa. Do dziś jest to miejsce kultu, chętnie odwiedzane przez pielgrzymów. Kanonizacja św. Hieronima odbyła się w 1767 roku za papieża Klemensa XIII.

Uważa się, że obok Augustyna to najwybitniejszy pisarz Kościoła łacińskiego. Przedstawia się go prawie zawsze jako starszego człowieka z długą brodą oraz kapeluszu kardynalskim, mimo że nigdy nie dostąpił tej godności. Pokazywany jest gdy pisze, lub jako pustelnik siedzący przed grotą. Ciekawy jest jego wizerunek z lwem, którego według legend uleczył. Jest patronem nauczycieli, tłumaczy, teologów, uczonych, wzywa się go w przypadku chorób oczu.

Cechy

To człowiek, który zawsze dąży do tego, by mieć pewny grunt pod nogami, panować nad wszystkimi sprawami. Jest realistą, kieruje się rozsądkiem i rzadko robi coś nieprzemyślanego, na tak zwane chybił trafił. Nawet jak idzie puścić totolotka, samodzielnie wybiera ulubione numery. Co ciekawe, choć jest optymistą, to niespecjalnie wierzy w wygranie upragnionej szóstki. Tak już ma, że mrzonki i marzenia odstawia na bok, interesują go rzeczy namacalne, możliwe do zdobycia. Trzeba wiedzieć że ma właśnie naturę zdobywcy i lubi wyzwania. Jak ktoś mówi mu, że czegoś nie da się zrobić, od razu motywuje go to do udowodnienia, że ta osoba się myli. I co ciekawe, często mu się to udaje!

Według imienników mężczyzna o tym imieniu nie lubi sprzeciwu, niekiedy bywa nawet apodyktyczny. Powinna o tym pamiętać jego partnerka, gdyż jeśli da się stłamsić, może być nieszczęśliwa. Bardzo jednak szanuje swoją kobietę, a jako że ma charakter zdobywcy, zapewnienie jej szczęścia traktuje jak wyzwanie. Tylko że czasem zapomina, że nie tylko jego zdanie się liczy. Wszystko jest jednak do wypracowania:)

Naturę dyktatora widać także w regułach wychowawczych dzieci – są surowe, a dyscyplina, szacunek dla rodziców, prawa to podstawa. Hieronim oczywiście kocha swoje potomstwo, ale jest po prostu facetem przywiązanym do tradycji, dawnych zasad. Stąd trudno mu zaakceptować niektóre współczesne kwestie, jak na przykład nieustanne siedzenie przed telewizorem, rozmawianie ze znajomymi przed komputerem zamiast w cztery oczy, przebywanie z własnej woli na bezrobociu, brak obowiązkowego poboru do wojska, upodabnianie się niektórych mężczyzn do kobiet, łagodne traktowanie łobuzów. Można by tak jeszcze wymieniać kilka stron…

Przede wszystkim wyróżnia go dokładność, punktualność i pracowitość – pierwszy przychodzi do firmy, ostatni ją opuszcza. Dlatego jest zazwyczaj cenionym pracownikiem, a nierzadko również i pracodawcą, bowiem do tych cech dokłada przedsiębiorczość i wiedzę. Lubi uczyć się nowych rzeczy, zdobywać nowe umiejętności. Namiętnie pochłania zwłaszcza książki - naukowe, historyczne, a wolnym czasie także beletrystykę.

Hieronim jest zaradnym facetem także jeśli chodzi o obowiązki domowe. Potrafi nie tylko naprawić kran czy kuchenkę, ale w razie potrzeby zrobić pranie, przyrządzić obiad. Zresztą jego talent kulinarny jest powszechnie znany wśród krewnych i znajomych. Hirek ma swoje tajemnice, jeśli chodzi o niektóre potrawy, lecz za żadne skarby nie chce ich zdradzić.

Do nielicznych wad Hirka należy zaliczyć to, że jest bardzo uparty. Trudno mu cokolwiek przetłumaczyć, skłonić do zmiany zdania. Trzeba jednak też przyznać, że najczęściej ma rację…