Imieniny Honoraty

Pochodzenie

Św. Honorata

Honorata była najmłodszą z czterech sióstr św. Epifaniusza, biskupa Pawii, nazywanego „ojcem światłości i biskupów". Jej przyszłość w naturalny sposób związana była więc ze służeniem Bogu, otrzymała w tym kierunku staranne wykształcenie. Św. Epifaniusz osobiście nałożył na jej głowę welon dziewiczy oznaczający wyłączną służbę Stwórcy.

Jej życie przepełnione było modlitwą i dobrymi uczynkami. Podczas najazdu Gotów w 476 roku została uprowadzona przez Odoakra, który chciał siłą wziąć ją za żonę. Epifaniusz doprowadził jednak do uwolnienia siostry oraz innych jeńców.

Honorata zmarła śmiercią naturalną. Pochowano ją obok brata w kościele św. Wincentego w Pawii. Spisany życiorys Honoraty zawdzięczamy Epifaniuszowi.

Patron

Cechy

Człon „honor” w imieniu zobowiązuje i w przypadku Honoraty to się sprawdza. Już od najmłodszych lat postępuje wobec zasad, zgodnie z własnym sumieniem. W szkole wstawia się za słabszymi, a podczas sprawdzianów nie korzysta ze ściąg. Wcale zresztą nie musi, gdyż jest uzdolnioną dziewczyną - dobra pamięć, umiejętność logicznego myślenia, ciekawość to jej atuty. W dojrzałym wieku również kieruje się moralnością. Przyjaciele zawsze mogą na nią liczyć, nigdy ich nie okłamie czy wykorzysta. Brzydzi się też donoszeniem na innych, do tego stopnia, że zamiast wskazać winnego jakiejś sytuacji, weźmie winę na siebie. Jest stała w przekonaniach, potrafi bronić swoich poglądów używając konkretnych argumentów. Ceni zwłaszcza wolność słowa, dla niej to bardzo ważna wartość.

Według imienników Honorata jest typową introwertyczką, skrytą w sobie i małomówną. Chroni swoją prywatność – rzadko zwierza się innym, czy publikuje w Internecie fotki z wakacji. Jest raczej nieufna wobec ludzi, chociaż do każdego podchodzi z szacunkiem i kulturą. Lubi stwarzać wokół siebie aurę tajemniczości. Dopiero gdy pozna kogoś bliżej, otwiera się, a wtedy można z nią porozmawiać na każdy temat.

Ciekawostką jest to, że jest skłonna doradzać innym, ale sama raczej rad nie przyjmuje. Uważa, że najlepiej działać kierując się własnym rozsądkiem, wtedy można uniknąć manipulacji ze strony innych. Nie boi się podejmować decyzji, brać na siebie odpowiedzialności. Lubi zmiany, wyzwania, bowiem wykonanie zadania i osiągnięcie sukcesu sprawia jej wielką przyjemność. Zawsze z optymizmem patrzy w przyszłość, nawet w trudnych sytuacjach powtarza sobie w duchu że jakoś to będzie.

W pracy Honorata radzi sobie świetnie, bowiem bardzo angażuje się w życie zawodowe. Potrafi rozwiązywać skomplikowane problemy, jest systematyczna, punktualna i dokładna. Sprawdzi się więc w najróżniejszych zawodach – jako prawnik, księgowa, specjalista ds. reklamy, logistyk czy urzędniczka. W jej przypadku duże znaczenie w wyborze profesji mają zarobki, ale stara się dobierać etat w ten sposób, by nie dopadła ją rutyna.

W dobry humor wprawia ją lampka wina. Jej sposób na relaks to także gorąca i długa kąpiel, lektura książki, dobry film, spacer w miłym towarzystwie czy praca w ogrodzie. Lubi też eksperymentować w kuchni, gotować potrawy z całego świata.

Ceni sobie sielankę rodzinną, jest dobrą żoną i matką. Nie uznaje rozwodów, dlatego decyzja o weselu w jej przypadku musi być starannie przemyślana. Choć nie brakuje jej szalonych pomysłów, to nie jest kobietą, która wzięłaby ślub w Las Vegas. Z drugiej strony zdarzają się jej zachowania typowe dla płci pięknej, zwłaszcza przekomarzanie się i wysyłanie sprzecznych komunikatów. Myśli jedno - robi drugie. Jest smutna – udaje że jest wszystko ok. Mówi że się nie obraziła – pewnie coś jest na rzeczy. Dlatego chłopak, który walczy o jej względy, nie musi wcale się poddawać, jeśli na starcie dostanie przysłowiowego kosza. Powinien raczej pamiętać, że Honorata lubi być adorowana i zdobywana.

Honoracie można więc zaufać w każdej sytuacji, postępowanie wobec zasad i szczerość ma bowiem we krwi. Po za tym to dobra, uczynna dziewczyna.