Imieniny Ireny

Pochodzenie

Irena pochodzi od imienia greckiej bogini pokoju Eirene, córki Zeusa i Temidy, nazywanej „matką bogactwa i czarów wiosny". Rzymianie przekształcili jej imię w Irenę, ponieważ greckie „ei” wymawiali jak „i”. W tej zlatynizowanej formie imię zakorzeniło się w innych językach. W polskim pojawiło się dopiero w XVIII wieku w literaturze, m. in. w bajce Ignacego Krasickiego „Przyjaciel”. Było bardzo popularne w latach 1940-1950, dziś nosi je około 390 000 pań.

Patron

Św. Irena

Z pośród kilkunastu świętych kobiet o imieniu Irena, najwiarygodniejszy, choć nie najcnotliwszy żywot ma cesarzowa bizantyjska żyjąca w latach 752-803.

Irene Sarantapechaina urodziła się około 752 roku w Atenach. W wieku 16 lat została zaproszona do Konstantynopola przez cesarza Konstantyna V, gdzie poślubiła jego syna Leona IV Chazara. Wśród niektórych uczonych popularna jest teza, że została wybrana w wyniku pokazu dziewic – spośród kilku kandydatek na żonę Leon wskazał właśnie Irenę. Leon zmarł 12 lat później, więc syn Konstantyn VI został jego następcą. Do czasu osiągnięcia przez niego pełnoletności, Irena było jego regentką, czyli osobą sprawującą władzę w imieniu monarchy. Jako władczyni dała się poznać jako zręczna, skuteczna i posuwająca się nawet do okrucieństwa osoba. Wprowadziła wiele reform, odnowiła kontakt z Zachodem, szczególnie z papieżem Hadrianem I. Podczas soboru w Nicei w 787 roku przyczyniła się do zniesienia ikonoklazmu – nurtu, który zakazywał czczenia ikon Chrystusa, Dziewicy Marii i świętych. Opozycja ikonoklastyczna, na której czele stanął generał z czasów Konstantyna V Michał Lachanodrakon, nie dawała jednak za wygraną, popierając jej syna jako jedynego władcę. W październiku 790 roku w wyniku buntu cała armia Azji Mniejszej okrzyknęła Konstantyna cesarzem i Irena straciła władzę na ponad rok. Po odzyskaniu przez nią tronu relacje na linii cesarzowa – syn nadal były napięte, a szalę przeważyło zerwanie przez Konstantyna kontaktów z faworyzowaną przez matkę Marią z Paflagonii. Konstantyn poślubił Teodotę, damę dworu Ireny wywołując tym samym tzw. schizmę moechiańską. Urażona kobieta doprowadziła do aresztowania i oślepienia syna w tej samej komnacie, w której się urodził. Konstantyn żył jeszcze wiele lat w więzieniu, zmarł przed 805 rokiem.

Irena w rok po wymierzeniu okrutnej kary synowi sama została wygnana, na wskutek buntu ministrów i dworzan przeciw jej planowanemu małżeństwu z Karolem Wielkim. Zesłano ją na Wyspy Książęce, a potem na Lesbos, gdzie zmarła w październiku 803 roku.

Irena z Tesalonik

O jej życiu nie ma zbyt wielu informacji. Wiadomo, że urodziła się w Grecji, w Salonikach w III wieku oraz że zmarła w młodym wieku jako męczennica.

Można spotkać się z dwoma legendami na jej temat. Według jednej z nich, ojciec zamknął ją w wieży razem ze służącymi. Tam została ochrzczona przez anioła. Rozwścieczony rodzic kazał zabić córkę jednemu ze swoich namiestników. Zgodnie z tą wersją Irena z Tesalonik jest patronką służących.

Według innych źródeł wraz z siostrami św. Agape (Miłość) i św. Chionii przechowywała

chrześcijańskie książki. Sędzia Dulcycjusz skazał ją na pobyt w domu publicznym, mimo tego nie oddała ksiąg. Za odmowę spalono ją na stosie – dzień wcześniej podobny los spotkał jej siostry. W ikonografii siostry przedstawiane są zawsze razem, wszystkie trzymają w dłoniach krzyże. Według tej legendy św. Irena jest patronką przeciw burzom i pożarom. Jej relikwie znajdują się w Lecce we Włoszech.

Cechy

Irena jest osobą, o której powiedzieć, że jest energiczna, to jak nic nie powiedzieć. Kobieta ta ma bowiem ogromne trudności z dłuższym wysiedzeniem w jednym miejscu. Już w czasach szkolnych nieustannie rozmawia na lekcjach, wierci się, ale pożytkuje też energię na udział w konkursach, zajęciach tanecznych czy sportowych. Wraz z wiekiem nic się nie zmienia – nadpobudliwość i niespożyte siły to jej znak rozpoznawczy. Jest ciekawa świata, kocha zmiany, realizowanie nowych pomysłów, wytaczanie sobie kolejnych celów do zrealizowania, natomiast nuda, monotonia i rutyna zdecydowanie nie są dla niej.

Zmiany i pociąg do eksperymentowania widać u niej także w ubiorze, fryzurze i zachowaniu. Wszędzie gdzie się pojawi wzbudza ożywienie i zaciekawienie, a poza tym słychać ją już z daleka. Kobieta o imieniu Irena jest niezwykle żywiołowa i trzeba wiedzieć, że bardzo trudno ją przegadać:). Na szczęście ma sympatyczne i optymistyczne nastawienie, rzadko kiedy więc narzeka czy się martwi, znacznie częściej opowiada dowcipy. Z drugiej strony należy do bezkompromisowych i wręcz krnąbrnych kobiet. Przekłada się to na wysokie ambicje – Irenka wytrwale dąży do celu, byle by zrealizować zadanie. Ma trudności żeby podporządkować się innym i w zawodach, gdzie jest zbyt mało swobody radzi sobie nie najlepiej, dlatego pisana jest jej rola kierowniczki/przełożonej. Potrafi przekonywać do swoich racji - decydując się na dyskusję z Ireną trzeba liczyć się z tym, że nie odpuści dopóki nie powie ostatniego zdania.

To jak wykorzysta swoje predyspozycje i potencjał, to już inna sprawa, jeśli jednak będzie świadoma swoich celów uda jej się osiągnąć sukces. Jak podaje „Księga imion na trzecie tysiąclecie” Iwony Huchli najlepiej sprawdzi się w takich zawodach jak aktorka, prezenterka, menedżer. W tym samym źródle znajdziemy kilka innych ciekawych informacji: hobby Ireny to podróże, moda i literatura, szermierka, łyżwiarstwo i fitness. Przypisywany jej kolor to żółty, kamień cytryn, roślina piwonia, owoc wiśnia, szczęśliwy dzień to natomiast niedziela.

W otoczeniu cieszy się poważaniem i sympatią, zwłaszcza, że zawsze jest chętna do pomocy. Irena umie zresztą dobrze i sensownie doradzić, bowiem patrzy z dystansem na swoje problemy, to samo stara się zaszczepić innym.

Przy Irenie mężczyzna musi być przygotowany na liczne „wojenki”. Jeśli tylko da się stłamsić, pozwoli narzucić jej swoją wolę i kontrolę, z pewnością nie będzie szczęśliwy. Kluczem do sukcesu jest okiełznanie jej temperamentu, a wtedy życie z Irenką jest jak najbardziej znośne. Warto wiedzieć, że pobudliwość i energiczność przejawia się nie tylko w codziennych sprawach, ale także tych bardziej intymnych…