Imieniny Jacka

Pochodzenie

Jacek, Jacenty to spolszczone imienia pochodzącego od greckiego słowa „Hyakinthos” oznaczającego „hiacynt”. W mitologii Hiacynt (Hyakintos) był synem Amyklasa i Diomede. Młody atleta spędzał dużo czasu na ćwiczeniach z bogiem Apollo, którego był ulubieńcem. Zginął, ponieważ zazdrosny Zefir skierował na pięknego młodzieńca dysk rzucony przez Apollina. Z krwi zmarłego wyrósł kwiat nazwany hiacyntem, a jego ciało Apollo zabrał na Olimp.

Do Polski imię trafiło w formie „Jacenty", zdrobniale „Jacek". Jego pierwsze zapisy datowane są na średniowiecze (1265), choć stało się powszechnie znane dopiero w XVII wieku. W latach 60 i 70. XX wieku imię było bardzo popularne za sprawą programu dla dzieci „Jacek i Agatka”.

Odpowiednikami tego imienia są „Jacinto" w Hiszpanii i Portugalii, „Giacinto" we Włoszech, czy „Jácint" na Węgrzech.

Patron

Św. Jacek Odrowąż

Jedynym świętym o tym imieniu jest nasz rodak Jacek Odrowąż z Kamienia Śląskiego na Opolszczyźnie. Wiadomo, że pochodził z zamożnej rodziny Odrowążów o morawsko-śląskim rodowodzie, wielce zasłużonej dla polskiego Kościoła.

W młodości pobierał nauki w krakowskiej szkole katedralnej pod okiem Wincentego Kadłubka. Według niektórych źródeł w 1219 roku został kanonikiem Kapituły krakowskiej. Rok później wyruszył wraz z biskupem krakowskim Iwonem Odrowążem na studia do Włoch, gdzie zetknął się z założycielem zakonu dominikanów św. Dominikiem. Iwo poprosił go o wysłanie kilku zakonników do naszego kraju, jednak hiszpański święty wyraził życzenie, aby do Zakonu wstąpiło kilku Polaków – jednym z nich był Jacek Odrowąż. Wracając do Polski, wspólnie z towarzyszami założył klasztory we Friesach, Znojmie, Igławie, Ołomuńcu, Pradze, Wrocławiu i Kamieniu. Ewangelizował ludność Karyntii, Moraw, Czech, Polski, Rusi i Prus, stąd też nazywany był „Apostołem Słowian”.

Jacek Odrowąż zorganizował klasztor w kościele św. Trójcy (położony na Starym Mieście w Krakowie) – jako przełożony polskich dominikanów zaciągał nowe powołania i wraz z resztą zakonników prowadził pracę kaznodziejską w Krakowie i okolicy, w późniejszych latach założył też placówkę w Gdańsku.

W 1228 roku podążył na Ruś, gdzie spędził około pięć lat. Z tego miejsca ponownie udał się na Pomorze, aby nawracać pogańskich Prusów. W tym czasie Krzyżacy podbijali i kolonizowali te ziemię, a św. Jacek ściśle z nimi współpracował. Wielki konflikt polsko-krzyżacki rozwinął się jednak dużo później.

Ostatnie lata spędził w Krakowie - zmarł 15 sierpnia 1257 roku. Do końca życia wędrował po okolicy i głosił kazania oraz prowadził modlitwy. Przyczynił się do rozpowszechnienia różańca i kultu Matki Boskiej. Ze św. Jackiem wiąże się wiele opowieści na temat cudów, których dokonał lub które miały wydarzyć się już po śmierci dzięki jego wstawiennictwu. Są to m. in.:

- W Kijowie przywrócił wzrok ślepej córce księcia kijowskiego Włodzimierza.

- Podczas napadu Tatarów w 1240 roku przeprawił się suchą nogą przez Dniepr ratując Najświętszy Sakrament i posąg Matki Bożej. Z tej legendy wywodzi się tradycja Matki Bożej Jackowej, której najstarsza rzeźba przechowywana jest obecnie w Krakowie.

- W trakcie podróży do Kościoła św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa (miejsce męczeństwa biskupa Stanisława) Jacek przywrócił życie chłopcu imieniem Piotr, który utonął w Wiśle. Wskrzesił również syna swej penitentki Przybysławy, który utonął w Rabie.

- W 1238 roku „uzdrowił” pola uprawne w Kościelcu koło Proszowic, które ucierpiały w wyniku ostrego gradu. Tym samym uratował mieszkańców od głodówki.

- Podczas głodówki w południowej części Polski spowodowanej najazdami tatarskimi Jacek karmił ubogich pierogami własnego wyrobu, stąd też wziął się jego przydomek „św. Jacek z pierogami”.

Pierwszym polskojęzycznym opracowaniem na temat św. Jacka są „Żywoty świętych” Piotra Skargi. Polak jest jednym z najważniejszych europejskich misjonarzy. W XVII wieku był jednym z najczęściej malowanych świętych we Włoszech. Kult św. Jacka rozwinął się zresztą nie tylko w Europie, ale też w Azji i Ameryce Południowej.

Cechy

Jacek już od najmłodszych lat sprawia trudności rodzicom - „urwis” to określenie, które świetnie do niego pasuje. Niespożyta energia sprawia, że wymaga ciągłej uwagi, ale tylko do pewnego czasu. Jacuś szybko bowiem dojrzewa i zazwyczaj już w młodym wieku uniezależnia się od rodziców i żyje na własny rachunek. Samodzielność to z pewnością jedna z jego najlepszych zalet, choć oczywiście nie jedyna. Oprócz zaradności wyróżnia go pewność siebie, przejawiająca się choćby w odważnym wygłaszaniu najróżniejszych poglądów, niekoniecznie poprawnych politycznie. Zawsze dąży też do tego, by być najlepszym w każdej dziedzinie, więc nie unika konfrontacji z rywalami, zarówno jeśli chodzi o mecz koszykówki jak i sprawy zawodowe czy osobiste. Do tego trudno go pokonać, bo jest zawzięty. Nigdy nie odpuszcza, dopóki nie dopnie swego.

Trzeba zdawać sobie sprawę, że Jacka dość szybko można wyprowadzić z równowagi – nie znosi gdy ktoś mu się sprzeciwia lub co gorsza szydzi z niego. Wtedy bywa agresywny i trudno powstrzymać jego rozsierdzony temperament. W jego towarzystwie trzeba też uważać z czego żartujemy – choć to wesoły chłopak, dowcipy pod jego adresem mogą źle się dla nas skończyć. Jedynie przyjaciele czy rodzina mają w tym względzie taryfę ulgową.

Nie boi się żadnej pracy, co więcej jego wszechstronne uzdolnienia sprawiają, że wszędzie sobie poradzi. Jego motywacją jest uzyskanie pełnej niezależności finansowej, stąd ciężko pracuje i jest punktualny. W życiu zawodowym najlepiej sprawdza się w zawodach, gdzie jest nienormowany czas pracy i może samodzielnie podejmować decyzje - gdy musi się podporządkować, idzie mu znacznie gorzej. W imiennikach najczęściej podaje się, że zawody do których ma predyspozycje to pisarz lub reporter.

Jest słowny i dotrzymuje obietnic, ale z drugiej strony nie potrafi przyznać się do błędu. Będzie szedł w zaparte, dopóki druga strona nie zrezygnuje. Co ciekawe, zdarza mu się posłuchać rady innej osoby, ale prędzej będzie to ktoś z dalszego kręgu niż przyjaciel czy rodzic. By wziął pod uwagę zdanie żony albo przyjaciela potrzeba wielu wyczerpujących argumentów.

Stara się żyć jak najbarwniej, uwielbia towarzystwo, zabawę. Lubi dobrze się ubrać, odwiedzić modną dyskotekę, restaurację czy pokibicować na trybunach. Wszędzie jest aktywny i wiedzie prym, co nie umyka uwadze kobiet… Jacek chętnie z nimi flirtuje, jednak rzadko dochodzi do poważniejszej znajomości. Szuka idealnej partnerki, która oczaruje go zarówno wyglądem jak i intelektem czy dobrymi manierami. Odpychają go bowiem wulgarne i wyuzdane dziewczyny, które przeklinają częściej od mężczyzn i piją równie dużo alkoholu co oni. Gdy spotyka się z kimś na poważnie, obserwuje wybrankę także pod tym kątem, jaka z niej będzie matka i gospodyni. Marzy mu się bowiem założenie modelowej rodziny, z dziećmi, psem i własnym przytulnym domem z ogrodem. To jego największe marzenie/cel do zrealizowania.

Jacek jest więc osobą, z którą trzeba postępować ostrożnie – bywa drażliwy, zawzięty i nie odpuszcza wrogom. Jeśli jednak jesteśmy po jego stronie, to nic nam nie grozi. Co więcej, mamy osobę, która zawsze się za nami wstawi.