Imieniny Julii

Pochodzenie

Imię żeńskie powstałe w starożytnym Rzymie jako przydomek od nazwy rodowej Julii (Juliusze), z którego wywodzi się m. in. Gajusz Juliusz Cezar. Imię oznacza „kobietę z rodu Julii”. Od słynnej dynastii powstały też takie imiona jak Juliusz (męski odpowiednik imienia Julia), Julian, Julita i Juliana.

W naszym kraju imię zaczęło być rozpoznawane w XVIII wieku, głównie za sprawą literatury. Nosiła je m. in. ukochana Romeo z dramatu Williama Shakespeare’a „Romeo i Julia” oraz bohaterka „Nowej Heloizy” Jeana Jacques'a Rousseau.

W XXI wieku jest najczęściej nadawanym dziewczynkom imieniem w Polsce – tak było przez kolejnych 11 lat (2001-2012). Popularność imienia nie słabnie, o czym świadczą statystyki z 2014 roku, w którym urodziło się ponad 8500 Julii.

Patron

Julia z Korsyki

Choć żywot św. Julii znany jest bardziej z przekazów legendarnych niż historycznych, to należy ona do grona najbardziej czczonych świętych we Włoszech. Jest patronką tamtejszych miast: Brescii, Bergamo i Livorno oraz całej wyspy Korsyki.

Najprawdopodobniej urodziła się około 400 roku w Kartaginie. Pochodziła z zamożnej, wykształconej rodziny. Kiedy jej ojczyzna została zdobyta przez Genzeryka, młoda kobieta dostała się do niewoli i sprzedano ją syryjskiemu kupcowi Euzebiuszowi. Ten nabrał do niej szacunku po tym, jak zobaczył jej ogromną wiarę w Boga, towarzyszyła mu nawet w licznych podróżach. Informacje o jej śmierci nie są jednoznaczne, ale według niektórych źródeł zginęła właśnie podczas jednej z takich wypraw. Po przybyciu na Korsykę, gdzie trwało święto pogańskie, odmówiła oddania czci tamtejszym bóstwom. Tubylcy ukrzyżowali ją więc, a jej pana upili, by nie był w stanie jej obronić. Wydarzenia te miały prawdopodobnie miejsce w latach 429–455. Inna koncepcja wskazuje, że Julia została zabita w Kartaginie przez Maurów, a jej ciało przewieziono później na Korsykę w czasie najazdu Wandalów.

Maria Julia Rodzińska

Stanisława Maria Józefa, bo takie imiona nadano jej na chrzcie, urodziła się 16 marca 1899 roku w Nawojowej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny, a jej ojciec był cenionym organistą. Jej dom nazywany „organistówką” znajdował się w pobliżu klasztoru Zgromadzenia Sióstr św. Dominika. Tam właśnie dziewczynka trafiła po śmierci rodziców, gdyż żaden z krewnych nie zainteresował się jej losem. Po ukończeniu szkoły podjęła naukę w seminarium nauczycielskim, jednak szybko ją przerwała i wstąpiła do pierwszego macierzystego domu Zgromadzenia we Wielowsi k. Tarnobrzega. Tam przyjęła imię zakonne Maria Julia.

Kolejne lata wypleniała jej nauka oraz opieka nad sierotami (m. in. w Mielżynie). Uzyskała uprawnienia, które pozwalały jej uczyć ale i kierować jednostkami szkolnymi. W 1934 roku została przełożoną domu w Wilnie, gdzie kierowała zakładem dla sierot. Była ceniona nie tylko za oddanie dzieciom, ale i nowatorskie inicjatywy, jak choćby kolonie dla najbiedniejszych dzieci. W Wilnie nazywano ją „matką sierot".

Po wybuchu II wojny światowej zrabowano dominikański zakład dla sierot, ale Maria Julia nadal zajmowała się potrzebującymi. Podczas niemieckiej okupacji brała udział w tajnym nauczaniu języka polskiego, historii, religii i prowadziła działalność humanitarną. Gestapo aresztowało ją w lipcu 1943 roku, niedługo później trafiła do obozu koncentracyjnego Stutthof. Przez współwięźniów została zapamiętana jako osoba, która niosła pomoc duchową każdemu kto jej potrzebował, niezależnie od wyznania czy narodowości. Niestety tortury, przebywanie wśród chorych i skrajne warunki doprowadziły ją do śmierci...

Św. Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 roku błogosławioną.

Cechy

Julia to kobieta z klasą, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Do takiego wniosku dojdziemy obserwując jej nienaganne maniery i kulturę osobistą, jak i sposób ubierania się czy wysławiania. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że ma na tym punkcie obsesję – np. zawsze pamięta o tym, by dobrze ułożyć sztućce przy obiedzie, czy jako gospodyni przywitać i pożegnać wszystkich gości. Wie, jak należy ubrać się do kościoła, jak na imprezę, a jak pokazać się na rozmowie kwalifikacyjnej. Inną zaletą jej dobrego wychowania są zasady komunikacji z ludźmi – nie przekrzykuje i nie obraża rozmówcy, a gdy trzeba umie dochować tajemnicy.

Jej dobre maniery i wrodzona uprzejmość sprawiają, że rzadko wzbudza negatywne uczucia. Wręcz przeciwnie – jest lubiana i szanowana w towarzystwie. Zwłaszcza, że ma wesołe usposobienie, często się śmieje i swoim śmiechem zaraża innych.

Zainteresowania Julii najczęściej związane są z malarstwem, literaturą, modą, muzyką, filmem a także kulinariami. Z alkoholi ceni sobie wino, do którego ma wyjątkową słabość…. To jednak nie oznacza, że upija się do nieprzytomności. Wręcz przeciwnie – zna umiar i nienawidzi przebywać w gronie osób, którym od alkoholu plącze się język i są bardzo nachalni. Choć jak każdy człowiek, także Julia miewa momenty, kiedy sobie „odpuszcza” i daje się porwać chwili. Musi być jednak w dobranym, najbliższym gronie, które zna ją na wylot. Przy dalszych znajomych zawsze będzie trzymała fason.

Choć należy do inteligentnych kobiet, to jednak niespecjalnie lubi się uczyć. Podobnie niezbyt odpowiada jej praca w korporacji, zawody przypisywane jej w imiennikach to modelka, aktorka czy projektantka wnętrz. Na pewno robienie kariery nie jest jej obsesją - bardziej realizuje się jako pani domu. Dbanie o domowe ognisko sprawia jej przyjemność – zarówno chodzi tu o umeblowanie stylowego mieszkania, jak i opieka nad dziećmi. Najpierw jednak musi znaleźć odpowiedniego partnera... a w jej przypadku wcale nie jest to łatwe, mimo że u płci przeciwnej Julia wzbudza powszechne zainteresowanie, i to z kilku powodów. Po pierwsze, jak pisaliśmy, jest kobietą z klasą. Mężczyzna może być pewien, że nie przyniesie mu wstydu w towarzystwie i zawsze zachowa się stosownie. Przedstawicieli brzydszej płci częściej pociąga i intryguje jednak nieśmiałość i tajemniczość Julii - jest ona bowiem wyciszoną, skrytą kobietą. Jeśli chodzi o gust, to jej wybranek nie tylko powinien być dżentelmenem, ale i mieć bujną wyobraźnię. Nie umówi się z nudnym, niechlujnym facetem, nawet jeśli miałby on być najprzystojniejszy na świecie. Warto też dodać, że w miłości jest ostrożna i długo się waha, zanim się z kimś zwiąże. Boi się, że zostanie zraniona, zwłaszcza że po każdym rozstaniu długo leczy rany. Dość długo szuka więc swojego Romea, do tego stopnia, że niektórzy zarzucają jej że jest zbyt wybredna i ma za wysokie wymagania. Cóż, każda Julia ma coś z księżniczki...