Imieniny Katarzyny

Pochodzenie

Imię Katarzyna pochodzi z greckiego słowa „katharós”, czyli „czysty", „bez skazy", „niepokalany”. W Polsce pojawiło się za sprawą łaciny w XII wieku, jako spolszczenie imienia Catharina. W ciągu kolejnych dekad utrwalały się inne jego wersje, takie jak Katarzyna, Katerzena czy Katarzena wraz ze zdrobnieniami, wśród których można wymienić Kasza, Katusza, Katka, Kaszka. Przez kolejne dekady Katarzyna zaliczała się do „topowych” imion żeńskich w Polsce, dopiero wiek XIX przyniósł małą zmianę, kiedy zaczęto uważać je za nieco przestarzałe. W drugiej połowie XX wieku imię odzyskało należne mu miejsce, a rekordowa ilość dziewczynek o tym imieniu urodziła się w latach 80. XX wieku - około 220 tysięcy.

Od imienia Katarzyna pochodzą takie nazwiska jak Katarkiewicz, Kachelski, Katarzyński, Kachnikiewich, Kachlak.

Patron

Katarzyna ze Sieny

Katarzyna urodziła się w Sienie we Włoszech, jako 24 dziecko Lapy Piangenti. Już w wieku 7 lat doznała widzeń, które towarzyszyły jej do końca życia. Rodzice postanowili wydąć ją za mąż, gdy miała 12 lat – dziewczynka sprzeciwiła się jednak, co naraziło ją na nieprzyjemności z ich strony.

W dzieciństwie ciężko chorowała na ospę, co pozostawiło ślady na jej cerze. Gdy Katarzyna miała 18 lat, wbrew woli rodziców wstąpiła do zakonu dominikanek, a to ukształtowało jej charakter. Przez kolejne lata Włoszka prowadziła ascetyczny tryb życia, pomagała biednym i chorym, ale angażowała się też w sprawy Kościoła oraz w problemy polityczne ówczesnej Europy. Żyła w czasach, kiedy religia była spychana na dalszy plan, a papieże stracili na swoim znaczeniu i uzależnili się od królów francuskich. Walczyła o ich powrót z Awinionu, propagowała ideę wyprawy krzyżowej. W jej kraju również działo się źle – włoskie miasta walczyły ze sobą. A szlachta wyzyskiwała biednych. Katarzyna dawało jednak świadectwo prawdziwej wiary. Wolała np. dać biedakowi płaszcz i narazić się na szykany przechodniów niż być bez miłości. Osobom, które zostały skazane na śmierć towarzyszyła natomiast do momentu egzekucji.

Przypisuje się jej liczne nawrócenia, posiadała charyzmat wypędzania demonów z osób opętanych. W 1374 roku pomagała ofiarom dżumy, mimo że sama się nią zaraziła. Po wyzdrowieniu otrzymała stygmaty w formie krwawych promieni. Podobno ukrywała je aż do śmierci.

Zmarła w Rzymie w wieku 33 lat ofiarowując siebie za Kościół i papieża. Wkrótce rozpoczął się kult Katarzyny, a w 1461 roku została kanonizowana przez papieża Piusa II. W 1970 została doktorem Kościoła, a Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 współpatronką Europy. Jest główną patronką Italii, a także pielęgniarek, strażników i strażaków, osób cierpiących oraz kobiet, które poroniły.

Katarzyna była drobnej budowy ciała, ale wielka duchem i godnością. Jej rodacy zgodnie twierdzą, że to największa kobieta chrześcijaństwa. Choć nie umiała pisać, to zostawiła po sobie około 380 listów, które dyktowała zawodowym skrybom. Uważane są one za świadectwo teologii mistycznej.

Dziś można podziwiać jej relikwie w rzymskim kościele S. Maria sopra Minerva oraz w kościele św. Dominika w Sienie.

Katarzyna Aleksandryjska

Jedną z ważniejszych postaci w panteonie świętych Kościoła katolickiego jest Katarzyna Aleksandryjska,. Według legendy urodziła się w Aleksandrii w Egipcie i była córką króla Kustosa. Źródła opisują ją jako kobietę mądrą, piękną, ale też dumną i wyniosłą. Odsyłała każdego człowieka próbującego zabiegać o jej względy, żaden nie był dla niej wystarczająco dobry.

Pewnego dnia dziewczyna spotkała pustelnika, który uświadomił jej że to Jezus Chrystus jest jej prawdziwym oblubieńcem. To wywołało u niej zmianę - Katarzyna dostrzegła, że zbyt powierzchownie oceniała innych. Wkrótce otrzymała sakrament chrztu. Gdy w Aleksandrii obchodzono pogańskie święto, otwarcie skrytykowała prześladowania chrześcijan i wyznała cesarzowi Maksencjuszowi, że pogańscy bogowie są obłudą. Zszokowany takim postępowaniem władca wezwał na dwór pięćdziesięciu filozofów i retoryków, którzy mieli przekonać dziewczynę, że się myli. Ta jednak obaliła ich wszystkie argumenty, a co więcej nakłoniła do chrztu. Rozwścieczony Makscenjusz kazał spalić ich na stosie, a Katarzynę wtrącić do więzienia. Tam poddana została torturom, była biczowana i głodzona. Za każdym razem jednak odzyskiwała siły witalne, więc cesarz kazał ją ściąć. Zginęła w wieku zaledwie 18 lat śmiercią męczeńską. Według legendy anioł przeniósł jej szczątki na szczyt góry Synaj.

W X wieku ciało zostało przeniesione przez mnichów i umieszczone w złotej trumnie. Klasztor św. Katarzyny, który wówczas powstał jest najstarszym klasztorem chrześcijańskim w Egipcie. Górę nazwano natomiast Górą Świętej Katarzyny

Kult św. Katarzyny bardzo mocno zaznaczył się zarówno w kościele zachodnim, jak i w prawosławiu. Od jej imienia pochodzi kilkadziesiąt nazw miejscowości polskich, św. Katarzyna jest także patronem m. in.: zakonu katarzynek, wyspy Cypr, nauki, paryskiej Sorbony, uniwersytetów, filozofów, nauczycieli, uczniów, dziewic, żon, adwokatów, bibliotekarzy, przewoźników czy fryzjerów.

W Polsce, w nocy z 24/25 listopada, czyli w wigilię św. Katarzyny Aleksandryjskiej, obchodzi się również Katarzynki – żeński odpowiednik andrzejek. W ten dzień mają miejsce wróżby młodych mężczyzn dotyczące ożenku i poszukiwania partnerki.

Dużą wagę do kultu Katarzyny przywiązywali także rolnicy. Jak podaje książka „Święci na każdy dzień. Patroni naszych imion” V. Schaubera, i H. M. Schindlera w poświęconym jej dniu kończył się okres wypasu a rozpoczynał czas strzyżenia owiec. Służący otrzymywali zapłatę i mieli prawo zmienić pracodawcę.

Cechy

Katarzyna jest dziewczyną pełną sprzeczności. Z jednej strony ceni sobie wolność i samodzielność, ale z drugiej potrzebuje oparcia w silnym i odpowiedzialnym mężczyźnie, który okiełzna jej wybuchowy temperament. Podobnie jest z jej stylem życia – wszystko robi w biegu, podąża za nowymi trendami, ale ceni sobie też tradycję i jest przywiązana do wspomnień.

Kasia najczęściej uważana jest za osobę sympatyczną, miłą, z którą bez trudu się dogadamy. Pomoże w potrzebie i jest lojalną przyjaciółką. Ma dobre serce, a bliskim oddałaby ostatni kawałek chleba. Jako prostolinijna i szczera (czasami aż do bólu) kobieta nienawidzi dwulicowych ludzi, oszustów i krętaczy. Walczy z nimi do upadłego i nie szczędzi im złośliwości. Nie ma dla niej znaczenia, czy to wujek, sąsiad czy szef.

Jest dumna, pewna swoich zalet i nie kryje się z tym, że lubi jak wszystko kręci się wokół niej. Jej wadą jest jednak to, że jest zbyt pobudliwa i wyniosła, zdarza jej się obrażać o „byle co”. Skłonność do marudzenia i kaprysów powoduje, że osoby, którym brak cierpliwości zbyt długo z nią nie wytrzymają. Na pewno trzeba być gotowym na huśtawkę nastrojów – w jednej chwili to słodka, niewinna dziewczynka, a za chwilę porywcza, wręcz bezczelna lwica. Jeśli jednak podniesie na kogoś bezpodstawnie głos, to potem stara się to wynagrodzić.

W sprawach zawodowych wiedzie jej się różnie, zależnie od konsekwencji i uporu. Według imienników kobieta o imieniu Kasia szybko się zniechęca, co jest właśnie głównym powodem porażek. Jeśli jednak wytrwale dąży do celu, to osiąga sukcesy, gdyż inteligencja, przebojowość należą do jej silnych stron. Łatwo przyswaja wiedzę, potrafi uczyć się na własnych błędach i obserwować innych. Ma predyspozycje, by być liderem. Nie boi się nowych wyzwań, często wychodzi z różnymi inicjatywami. Zawsze też podejmuje samodzielne decyzje, by być panią własnego losu.

Kasia z pewnością nie należy do oszczędnych osób. Jeśli ma pieniądze, chętnie je wydaje w galerii handlowej czy klubie muzycznym. Trzeba też przyznać, że wszyscy na tym korzystają. Nie ma oporów, by zapłacić za wystawną kolację w restauracji czy kupić komuś prezent. Lubi sprawiać radość tym, z którymi dobrze się rozumie. Kasia jest zresztą bardzo towarzyską dziewczyną, która bardzo dba o utrzymywanie kontaktów ze znajomymi. Samotność zdecydowanie jej nie służy, łatwo wtedy wpada w melancholijny nastrój.

Jak na osobę, której trudno wysiedzieć w jednym miejscu, jest bardzo ciekawa świata. Chętnie podróżuje, nawet wyjazdy służbowe ją cieszą. Kasia mogłaby pojechać nawet na drugi koniec kuli ziemskiej, byle by tylko zobaczyć coś nowego. Warto zauważyć, że aktywne życie dzielnie potrafi godzić z macierzyństwem. Nie należy do osób, które po urodzeniu dziecka zamykają się w czterech ścianach z pociechami i odpuszczają spotkania z przyjaciółmi czy wyjazdy.

Kasia jest więc kobietą, która ma wszelkie predyspozycje by osiągnąć sukces – jest przebojowa, odważna, pomysłowa. Przeszkodą może być tylko …ona sama. Jeśli jednak schowa czasem dumę do kieszenie i weźmie kilka głębszych wdechów, zamiast atakować, powinno być dobrze.