Imieniny Mieczysława

Pochodzenie

Imię to ma słowiański rodowód. Jego pierwszy człon wywodzi się od czasownika „mietać” (rzucać, miotać), drugi to natomiast „sława”.

Problemy z objaśnieniem jego etymologii sięgają czasów średniowiecza. Powstało najprawdopodobniej wskutek błędu kronikarskiego Jana Długosza, który źle odczytał imię Miecisław. Długosz tłumaczył je „mający mieć sławę”, ale słowiańskie imiona nie zawierały członu „mieć”. Wiele lat później inny kronikarz Marcin Kromer wskazywał, że imię to oznacza „ten, który ma mieczem dostępować sławy”. Słowianie wywodzili jednak swoje imiona od zalet charakteru, a nie przedmiotów, czy zwierząt. Warto zwrócić również uwagę, że nasi przodkowie nie łączyli poszczególnych członów literą „y”.

W dokumentach średniowiecznych można znaleźć formy Mieszko/Mieszka, które są zdrobnieniem imion Miecisław/Miecsław/Mietsław. Za sprawą błędnej formy Mieczysław utworzonej przez Długosza upowszechniło się, że księcia Mieszka I nazywa się imieniem Mieczysław.

Imię wprowadzono jako imię chrzestne dopiero przez księdza Floriana Jaroszewicza. W 1767 roku ukazało się jego dzieło „Matka świętych Polska”, gdzie Mieczysław widnieje w kalendarzu pod datą 1 stycznia.

Patron

Mieczysław Bohatkiewicz

Urodził się na Wileńszczyźnie (w Krykałach). Po odbytej edukacji, miedzy innymi w gimnazjum biskupim w Nowogródku wstąpił do Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 sierpnia 1933 roku, później pracował jako wychowawca czy prefekt gimnazjum.

Po wybuchu wojny wyjeżdża do młodszego brata ks. Stanisława w powiecie brasławskim, gdzie obejmuje probostwo. W 1941 roku udaje się do Dryssy i służy katolikom od wielu lat pozbawionym obsługi kapłańskiej. To nie podoba się nazistom, którzy zamierzają go aresztować. Mimo ostrzeżenia od księży Marianów z Druii o grożącym mu niebezpieczeństwie zostaje na posterunku. Gestapo aresztuje go w styczniu 1942 roku, następnie więzi w Brasławiu i Berezweczu. 4 marca 1942 ks. Mieczysław Bohatkiewicz wraz z grupą więźniów zostaje rozstrzelany w lesie Borek. Ponad 50 lat później Jan Paweł II beatyfikuje go w Warszawie.

Cechy

Mężczyzna o tym imieniu jest charakternym i twardym jak skała człowiekiem. Nie bez przyczyny jego imię oznacza „sławny mieczem”. W wielu imiennikach podkreśla się, że Mieczysław ma władczy charakter. Lubi rządzić, dominować, zdobywać i rywalizować. Zawsze gotów by podjąć wyzwanie, nigdy nie zostaje obojętny na zaczepki. Warto jednak zauważyć, że ta pewność siebie, czasami nawet zuchwalstwo bierze się z uregulowanego trybu życia. Mietek ceni nade wszystko porządek i unika niepotrzebnego ryzyka, na przykład powierzania swoich spraw w obce ręce.

Zawsze stawia sobie wysokie cele, chce być lepszy od innych, nie zadowala się przeciętnością. Jest w tych działaniach nieugięty, zadziwia uporem. Przestrzega surowych zasad moralnych, nie boi się trudnej pracy fizycznej, wyrzeczeń. Zamiast narzekać na swój los i odpuszczać obowiązki Mietek woli zabrać się do działania. Stąd dobrze przy nim pracować czy się uczyć, bowiem wiele można na tym skorzystać. Irytują go natomiast ludzie, którzy są jego przeciwieństwem, czyli są niezaradni, nieporadni lub po prostu leniwi. Mierzy wszystkich swoją miarą przez co jest zbyt wymagający wobec innych.

Co ciekawe, skupienie na przyziemnych sprawach nie przeszkadza mu podchodzić do życia nieco filozoficznie. Mietek co jakiś czas zastanawia się nad swoim miejscem w życiu, losem, wybieranymi ścieżkami. Zaskakuje znajomych przemyśleniami i niektórymi pomysłami. Chętnie sięga po lekturę, doskonali swoją wiedzę na różne tematy. Nie ma zresztą innego wyjścia jeśli chce sprawować kierownicze stanowiska, które są dla niego spełnieniem ambicji zawodowych.

Można powiedzieć, że jest prostolinijnym człowiekiem – szczerym, sprawiedliwym, otwartym i konkretnym. Niekiedy więc daje się wykorzystać czy oszukać. Wtedy jednak biada wrogowi - rozjuszony Mieczysław jest nieprzewidywalny. W tych rzadkich momentach, kiedy staje się agresywny i traci kontrolę, naprawdę lepiej trzymać się od niego z daleka. Na szczęście na co dzień jest zrównoważony i spokojny, do każdej sprawy podchodzi w sposób racjonalny.

Należy do tolerancyjnych osób, choć są pewne granice. Trudno mu zrozumieć i zaakceptować niektóre zachowania, odchyły psychiczne czy zbyt kontrowersyjny ubiór, wygląd. Jest tradycjonalistą, wychowanym w starym stylu. W uczuciach nie jest może zbyt wylewny, ale za to wierny i stały. Jest zwolennikiem spartańskiego wychowania dzieci – zaszczepia im dyscyplinę, poszanowanie dla tradycji, prawa, starszych osób, godła narodowego. Stąd dobrze, by jego partnerka stanowiła dla niego przeciwwagę, jeśli chodzi o kwestie wychowawcze.

Jest dobrym gospodarzem i to w różnym tego słowa znaczeniu. Po pierwsze wyznaje zasadę „gość w dom, Bóg w dom”. Pilnuje by odwiedzającym niczego nie zabrakło. Po drugie potrafi sam przyrządzać smaczne dania, dodając od siebie oryginalne detale. Po trzecie, dba o swoje gniazdko – wszystko naprawia zazwyczaj sam, a fachowca wzywa tylko w konieczności. Panie, które twierdzą, że faceci to bałaganiarze, powinny spojrzeć na Mietka – jest osobą lubiącą porządek i ład nie tylko w życiu, ale też i na półkach.