Imieniny Rafała

Pochodzenie

Imię Rafał wywodzi się od hebrajskiego słowa Rafael składającego się z członu „rofe" (uzdrowiciel/lekarz) i przyrostka „-el" (Pan, Bóg). Tłumaczy się je jako „Bóg uleczy”. Imię rozpowszechnione zostało dzięki jednemu z archaniołów, który jest bohaterem starotestamentowej Księgi Tobiasza. Jednym ze słynniejszych Rafałów jest malarz i architekt renesansu Rafael Santi.

W Polsce imię występuję od XIII wieku. W 1247 roku zapisano je jako Raphael. Ponad 100 lat później występowało też w takich formach jak Rafał, Rachwał, Rachał, Rachwael, Refael i Rachoł. Popularne zdrobnienia z tego okresu to Rafałko i Rafałek.

Bohater powieści Stefana Żeromskiego „Popioły” Rafał Olbromski wpłynął na rosnącą popularność tego imienia w latach 60., kiedy Andrzej Wajda zekranizował to wybitne dzieło. W późniejszych dekadach XX wieku było równie popularne – w latach 70. nadano je ponad 100 tysięcy razy. W roku 2014 imię Rafał otrzymało ponad 600 chłopców.

Żeńskim odpowiednikiem imienia Rafał jest imię Rafaela.

Od imienia Rafał pochodzi wiele nazwisk, w tym Rachwał, Rafa, Rafalak, Rafalik, Rafalski, Rafałek, Rafałowicz, Rafałowski.

Patron

Archanioł Rafał

Rafał jest jednym z trzech aniołów wymienionych na kartach Biblii. Jego historię opisuje Księga Tobiasza, gdzie pod ludzką postacią jako Azariasz pomaga przeprowadzić tytułowego młodzieńca z Niniwy do Medii. Tobiasz ma za zadanie odebrać od krewnego dług dla ojca, który zdając sobie sprawę, że jest to bardzo niebezpieczna misja, prosi Boga o opiekę nad synem. Dzięki Rafałowi Tobiasz nie tylko odzyskał pieniądze od krewnego, ale zdobył jego córkę Sarę (Archanioł zdjął ciążącą na niej klątwę). Po przybyciu do domu radzi też Tobiaszowi, by posmarował niewidomemu ojcu oczy żółcią z ryby, dzięki czemu odzyskuje on wzrok. Na koniec Rafał wyjawia im, kim jest: „Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański.”

Przyjęło się że Rafał pełni rolę anioła stróża, szczególnie podróżnych, emigrantów, pielgrzymów. Kościół rzymskokatolicki czci go również jako patrona aptekarzy, chorych, lekarzy, policjantów i terapeutów.

Rafał Kalinowski

Kalinowski pochodził ze szlacheckiej rodziny z Wilna. Jego ojciec był profesorem matematyki na Uniwersytecie Wileńskim, on sam natomiast studiował w Szkole Inżynierii Wojskowej w Petersburgu, po której uzyskał stopień porucznika. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, zwolnił się z armii rosyjskiej i przeniósł do Wilna. Przez pewien czas był nawet dowódcą, gdy inni liderzy przebywali w więzieniu. Sytuacja na Litwie była niezwykle trudna – ludzie cały czas umierali lub w najlepszym przypadku trafiali do niewoli. Gdy kuzyn Rafała Jakub Gieysztor został skazany na zesłanie, postanowił podarować mu cenny krzyż z relikwiami należący do młodszej siostry. Ta zgodziła się oddać go pod warunkiem, że brat się wyspowiada. Pierwsza spowiedź od wielu lat, w sierpniu 1863 roku w Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny była istotnym przeżyciem duchowym.

W 1864 roku Rafał Kalinowski został aresztowany i skazany na karę śmierci. Przed sądem wykazał się niezłomnym charakterem i wspaniałą postawą duchową, ale od wykonania wyroku uratowała go dopiero interwencja rodziny. Karę śmierci zamieniono na 10 lat katorgi na Syberii. Mimo ciężkich warunków pogłębiał swoje życie duchowe i pomagał innym - gdy rodzina wysłała mu 500 rubli, prawie całą kwotę przeznaczył dla potrzebujących. Innym wydarzeniem dowodzącym jego dobroci było przynoszenie do więzienia chleba, papierosów i herbaty złodziejowi, który wcześniej go okradł.

Po zakończeniu wyroku wraz ze swoim podopiecznym księciem Augustem Czartoryskim wyjechał do Paryża. W 1877 roku wstąpił do zakonu Karmelitów Bosych w Grazu w Austrii, gdzie przyjął imię zakonne Rafał od św. Józefa. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 stycznia 1882 i został wybrany przeorem zakonu. Słynął z wielogodzinnych spowiedzi, które kończyły się całkowitym zmianą postępowania grzesznika. Jako mężczyzna, który przeżył załamanie wiary wiedział jak dotrzeć do sumienia zbłąkanych.

Funkcję przeora pełnił również w klasztorze w Wadowicach. W rodzinnym mieście Jana Pawła II zmarł po ciężkiej chorobie. W 1983 roku został beatyfikowany przez Ojca Świętego, natomiast kanonizacji dokonano 8 lat później w Rzymie. W 2007 roku (w 100. rocznicę śmierci )Senat RP podjął uchwałę w sprawie uznania św. ojca Rafała Józefa Kalinowskiego za wzór patrioty, oficera, inżyniera, wychowawcy i kapłana-zakonnika. Jest patronem Sybiraków, oficerów, żołnierzy, kolejarzy, diecezji sosnowieckiej oraz osób będących w beznadziejnych sytuacjach.

Cechy

Rafał ma duży potencjał, lecz do osiągnięcia wielkiego sukcesu często na przeszkodzie staje mu brak konsekwencji. Gdy tylko ma ochotę jest w stanie pokonać każdą przeszkodę, jednak problem tkwi w tym, że zbyt często mu się nie chce… Do tego lubi dobrze się bawić i wielokrotnie ponad obowiązki przedkłada rozrywkę. Niektórzy mogą mu również zarzucić, że idzie po linii najmniejszego oporu. Jest jednak inteligentny i bardzo zdolny, stąd nawet w ten sposób osiąga wyznaczone cele. Ma jednak potencjał predysponujący go do dużo większych sukcesów.

Jak podaje Iwona Huchla w „Księdze imion na trzecie tysiąclecie” Rafi to chodząca encyklopedia. Przejawia się to wszechstronnymi zainteresowaniami, a co za tym idzie wiedzą, ale i tym, że włącza się praktycznie do każdej dyskusji, na wszystko ma wyrobione zdanie. Jego zainteresowania można podzielić na dwie kategorie: takie, które są często spotykane jak muzyka, film, sport, litearutra czy motoryzacja, ale i nieco bardziej niszowe: astrologia, chemia czy hodowla zwierząt (kocha zwłaszcza psy i konie). Na przykładzie zwierząt widać, że ma dobre serce: pomaga im, przynosi jedzenie do schroniska.

Cechą charakteru Rafała rzucającą się w oczy jest opanowanie – w każdej sytuacji potrafi on zachować zimną krew i bystrość umysłu. Świetnie sprawdza się zawodach, gdzie pracuje się pod presją czasu. Ze swoim spokojnym obliczem mógłby zrobić też karierę jako pokerzysta, chirurg czy negocjator.

Każdy, kto zna jakiegoś Rafała przyzna, że jest to człowiek sympatyczny, z którym łatwo się porozumieć. Chętne służy pomocą, i choć jest ułożony i kulturalny, to nie waha się użyć mocnych słów, gdy ktoś na to zasługuje. Lepiej z nim nie zaczynać, bo nie pozwala sobą manipulować i się obrażać. Dla wrogów jest wredny i pamiętliwy. Nienawidzi zwłaszcza ludzi, którzy znęcają się nad słabszymi i zwierzętami.

Jedną z bardziej irytujących cech Rafała jest to, że nie potrafi przyznać się do błędu. Nawet jeśli wie, że postąpił źle, to i tak nie da tego po sobie poznać lub znajdzie jakąś wymówkę. Przyjaciele pewnie już wiedzą, że nie warto go w tym temacie naciskać, bo i tak nie przyniesie to rezultatu.

U kobiet Rafał ma spore powodzenie, ale dość późno decyduje się na stały związek. We wczesnych latach młodości interesują go bardziej imprezy, niż obowiązki rodzicielsko-małżeńskie. Lubi towarzystwo ładnych kobiet i nigdy nie żałuje gotówki na swoje przyjemności. Gdy jednak już założy rodzinę, jest ona dla niego całym światem. O wiele chętniej więc spędza wtedy czas w domu z bliskimi. W jego wymarzonej rodzinie nie może oczywiście zabraknąć miejsca dla jakiegoś zwierzaka, który jest oczywiście pełnoprawnym jej członkiem. Do tego stopnia, że nierzadko zajmuje najlepsze miejsce na kanapie.

Podsumowując, Rafi to sympatyczny chłopak, wygadany z licznymi zainteresowaniami. Do tego opanowany i dość pewny siebie. Z taką charakterystyką może podbić świat, a jedyną przeszkodą może być jego lenistwo.