Imieniny Wandy

Pochodzenie

Imię Wanda ma ciekawą etymologię, choć nie do końca potwierdzoną. Najprawdopodobniej wymyślił je Wincenty Kadłubek na potrzeby „Kroniki Polskiej”. Według podania zawartego w tym dziele piękna Wanda była córką Kraka, władcy Krakowa. Po jego śmierci objęła rządy, ale pewnego dnia pod miastem pojawił się Niemiec Rytygier (zwany tyranem lemańskim) żądny objęcia tronu po Kraku. Gdy armia niemiecka zobaczyła Wandę, porażona jej urodą odstąpiła od ataku. Ich dowódca popełnił natomiast samobójstwo. Podobny motyw pojawia się w „Kronice wielkopolskiej” (około 1295 roku), gdzie Wanda rzuca się do Wisły bogom w ofierze.

Pochodzenie imienia Wanda przypisywane jest do różnych teorii. Może mieć swoje źródło w starosłowiańskim słowie „węda” (wędka), które wymawiane było w dawnej polszczyźnie „wąda”.„Kronika wielkopolska” tłumaczy to, jakoby Wanda urodą łowiła rycerzy. Inne wyjaśnienia etymologii tego imienia wskazują na:

- Litewski wyraz „vandene” (rusałka) lub „vanduo” (woda, fala).

- Niemiecki „Wenedka” (Łużyczanka, Słowianka).

- Skrót germańskich imion Wendelburg, Wendelgard.

- Nazwę plemienia Wandalów, lub wodza Chorwatów –Avandzy.

W Polsce imię pojawiło się najpierw w średniowiecznej literaturze (los księżniczki Wandy oprócz Kadłubka i „Kroniki wielkopolskiej” opisywał także Jan Długosz). W XVII wieku trafiło do literatury francuskiej i niemieckiej. Imię obecne jest też w sztuce, zarówno z XIX wieku (np. dramat „Wanda” Cypriana Kamila Norwida) jak i współczesnej (amerykański film „Rybka zwana Wandą” z 1988 roku). Po to imię sięgali też Kornel Makuszyński („Szatan z VII klasy”), Stefan Żeromski („Przedwiośnie”) czy Stanisław Wyspiański („Legendy”).

Warto wiedzieć, że pierwsze polskie czasopismo kobiece (założone w 1818 roku) nosiło nazwę „Wanda”. W Krakowie jest klub sportowy o tej nazwie. Wanda to także rodzaj bylin należących do rodziny storczykowatych.

Na przełomie XIX i XX wieku należało do najbardziej popularnych imion w naszym kraju. Nadawane było też w innych państwach, w tym w USA. W latach 1930-1959 zaliczało się nawet do 60 najczęściej nadawanych imion kobiecych. Obecnie niestety nie cieszy się dużą popularnością, ale wypada mieć nadzieję, że w końcu Polacy przypomną sobie o tym zasłużonym imieniu.

Cechy

Wanda to urocza, a zarazem charakterna dziewczyna. Jest osobą nietuzinkową, którą trudno zaszufladkować. W swoim zachowaniu częściej niż logiką kieruje się uczuciami i intuicją. Najważniejsze jednak dla niej jest postępowanie zgodnie z wyznawanymi zasadami. Ma lekką obsesję na punkcie honoru, dotrzymania obietnicy i danego słowa. Dzięki temu uchodzi za osobę, której można zaufać bez cienia wątpliwości, sama podobne wartości ceni u innych. Można o niej powiedzieć, że zawsze jest sobą. Jeśli wygrałaby milion na loterii, pieniądze z pewnością nie przewróciłyby jej w głowie. Zawsze pomoże człowiekowi, nawet jeśli sama ma mieć przez to kłopoty. Jest serdeczna i koleżeńska, wrażliwa na krzywdy. Nie potrafi odmówić pomocy, łatwo więc zagrać na jej poczuciu winy. Ma predyspozycje, by pracować w fundacji dobroczynnej, jako wolontariuszka, lekarz, prawnik czy w służbach mundurowych.

Rzadko kiedy pod wpływem innych osób zmienia poglądy nawet na błahe sprawy. Jest konsekwentna, a także uparta. Kiedy weźmie sobie coś na cel, wtedy bardzo trudno ją od tego odwieść. Nie brakuje jej ambicji i chęci dominowania w otoczeniu. Często wybiera trudniejszą niż inni drogę do celu, nie zrażając się, że może to okazać się zgubne. Samo podjęcie wyzwania sprawia jej jednak przyjemność. Jako że jest inteligentną i wytrwałą kobietą, prawie zawsze udaje się jej osiągnąć zamierzony cel. Jest też bardzo zdyscyplinowana i obowiązkowa, a ważne sprawy przedkłada na swoje zachcianki i przyjemności. Sumienie jej na to nie pozwala. Jak mało kto poczuwa się też do odpowiedzialności za przyjaciół i rodzinę, co nie raz przypłaca nieprzespaną nocą. Ma silny instynkt macierzyński i już w młodym wieku marzy o dzieciach, kiedy wiele jej koleżanek zajętych jest jeszcze imprezowaniem, czy flitowaniem z przypadkowymi mężczyznami. Także kariera zawodowa jest dla niej sprawą drugorzędną – najbardziej liczy się założenie rodziny i poznanie właściwego partnera. Wanda szybko potrafi wyczuć, czy coś będzie z danego związku, czy kandydat myśli poważnie o przyszłości.

Jest domowniczką i wcale nie przeszkadza jej, że musi gotować czy sprzątać. Świetnie sprawdza się jako gospodyni, a mąż z pewnością będzie zadowolony ze smaku robionych przez nią potraw, oraz tego, że codziennie może włożyć świeżą i wyprasowaną koszulę, a dzieci dobrze radzą sobie w szkole. Wanda dba też o to, by rodzina jadła razem wszystkie posiłki, wyjeżdżała wspólnie na wycieczki, wakacje. Gdy dzieci dorastają trudno jej zaakceptować, że pociechy wolą jechać na wczasy ze znajomymi, a nie „starymi”. Wie jednak, że nic na to nie poradzi. Jest wyrozumiałą matką i robi wszystko, by dzieci mogły na niej polegać, przyjść z każdym problemem. Pomagają jej w tym wrodzone zdolności pedagogiczne.