Imieniny Aleksego

Pochodzenie

Imię wywodzi się z późnogreckiego Aleksis, które jest spieszczeniem takich imion jak Aleksidemos oraz Aleksibios. Ich pierwszy człon „alekso” ma swoje źródło w czasowniku „bronię się przed kimś”, „odpieram atak”, „wspomagam kogoś”. Inna teoria, jednak mniej prawdopodobna, wskazuje że Aleksy jest po prostu skróceniem imienia Aleksander.

W Polsce Aleksy znane jest od XIV wieku, w takich formach jak Oleksy (1386), Aleksy (1415), Oleks (1450). Utrwalone zostało w legendzie o św. Aleksym, która jest jednym z najstarszych zabytków języka polskiego. Św. Aleks jest patronem włóczęgów i żebraków.

Patron

Św. Aleksy

Św. Aleksy należy do najbardziej czczonych postaci w historii Kościoła, z jego osobą związane są liczne obyczaje.

Aleksy pochodził z zamożnej i pobożnej rzymskiej rodziny. Jego ojciec Eufemiusz był senatorem, który bardzo dbał o społeczeństwo. Każdego dnia zastawiał w swoim domu trzy stoły: dla biednych, sierot i wdów oraz pielgrzymów. Aleksy dorastał więc w atmosferze miłości do bliźniego, należał do pilnych dzieci. Gdy dorósł, rodzice postanowili go ożenić, a jego kobietą miała zostać Sabina - dziewczyna cesarskiej krwi, ładna i bogata. Tak się też stało, ale gdy małżonkowie zostali sami, Aleksy wyjawił, że opuszcza dom rodzinny, zrezygnował też z nocy poślubnej, by zachować czystość. Rozdał cały swój majątek i udał się do Edessy w Mezopotamii (obecnie Urfa w Turcji). Tam wiódł żywot żebraka, przestrzegał ścisłego postu (żywił się tylko wodą i chlebem) i regularnie przystępował do sakramentu Eucharystii. Wszystko, co dostał od ludzi, oddawał potrzebującym.

Po kilkunastu latach na obczyźnie wrócił w końcu do rodzinnego domu - zabiedzonego i wynędzniałego Aleksego nikt jednak nie rozpoznał. Podjął wtedy prace jako służący u rodziców i zamieszkał pod schodami. Słudzy domowi często go poniżali, wylewali pomyje na głowę, mimo to Aleksy dzielnie znosił wszystkie upokorzenia. Do końca życia prowadził więc życie żebraka, dopiero czując zbliżającą się śmierć napisał list, w którym informował kim jest i przedstawił historie swojego życia. Po zgonie Aleksego rozległo się bicie wszystkich rzymskich dzwonów, które w cudowny sposób obwieszczały ten fakt. Dawne podania mówią także o głosach z nieba nakazujące udać się do domu Eufemiusza. Gdy w końcu znaleziono martwego Aleksego, jedynie jego żona Sabina była zdolna wyciągnąć list z silnego uścisku. Inne legendy wskazują natomiast, że list wyciągnął papież. Gdy zidentyfikowano Aleksa, jego ciało poprowadzono przez środek miasta. Chorzy, którzy dotknęli zwłok natychmiast odzyskiwali zdrowie. Pochowano go w świątyni św. Bonifacego, a z grobu przez dłuższy czas wydzielała się przyjemna woń i wonna mirra.

W 1216 roku, a więc ponad 800 lat po śmierci stwierdzono, że ciało świętego nie uległo rozkładowi. W miejscu gdzie znajdował się jego rodzinny dom, wzniesiono klasztor benedyktyński i bazylikę. Obecna bazylika św. Aleksego pochodzi z XVII wieku i zaliczana jest do najpiękniejszych kościołów włoskiej stolicy. W naszym kraju św. Aleksy szczególnie czczony był w Tumie pod Łęczycą oraz w Płocku.

Legenda o Aleksym na dobre zadomowiła się w średniowiecznej poezji, muzyce i sztuce, także w języku polskim. „Legenda o św. Aleksym” to jeden z jego najcenniejszych zabytków. Najstarsza wersja legendy przechowywana jest w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. Kulminacja kultu Aleksego miała miejsce pod koniec Średniowiecza - wielu kaplicom, schodom czy klatkom schodowym nadawano jego imię. Jest patronem żebraków, chorych, włóczęgów, pielgrzymów. Wzywa się go w przypadku niepogody, burzy i trzęsienia ziemi.

Od jego imienia pochodzi nazwa zgromadzenia Aleksjanów, które stawia sobie za cel opiekę na chorymi. Jest również patronem sióstr Aleksjanek (w. XIV) i Kongregacji Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Maryi (XIX).

Cechy

Aleksy jest człowiekiem niezależnym i niepokornym. Widać to już od dziecka – z trudem podporządkowuje się rygorom i ma problemy z dyscypliną, na przykład w szkole. Rodzicom trudno go upilnować, a nauczycielom uciszyć na lekcji. Jest bardzo ciekawy świata i wszystkiego co wokół niego się dzieje. Z tego powodu przytrafiają mu się przeróżne perypetie. Co najistotniejsze, Aleksy nie czuje przy tym żadnego strachu. To może i dobrze, bowiem odwaga i chęć do poznawania otaczającej go rzeczywistości wcale nie mija z wiekiem. Dorosły Aleksy zaspokaja swoją ciekawość podróżami, udziałem w różnych przedsięwzięciach. Rzadko ogląda się na innych ludzi – zarówno jeśli chodzi o wyrażanie swojego zdania czy podejmowanie decyzji. Idzie za głosem serca, często pod prąd. To sprawia, że jest raczej typem samotnika, który podąża własnymi ścieżkami. Dobrze co prawda czuje się w towarzystwie, ale potrzebuje swojej przestrzeni.

Jak podają źródła opisujące charakter Aleksego, powinien on lepiej zadbać o swoje zdrowie. Nie chodzi tutaj o to, że gdy ma gorączkę i katar wyolbrzymia to do rangi stanu krytycznego. Przede wszystkim jest on pracoholikiem, który dużo energii wkłada w swoje obowiązki. Często robi do późna jakieś projekty lub bierze dodatkowe zlecenia, by podreperować domowy budżet. Przez to bywa przemęczony, co z kolei powoduje drażliwość, która denerwuje otoczenie. To dlatego uważa się, że ma zmienny charakter.

Warto wspomnieć, że Aleksy ma tendencje do ubarwiania rzeczywistości, wyolbrzymiania. Niekiedy z błahej sprawy robi dramatyczne wydarzenie. Trudno powiedzieć, ile z tego jest na poważnie. Aleksy ma bowiem specyficzne poczucie humoru, i nie każdy jest w stanie odróżnić, kiedy żartuje, a kiedy mówi serio. Potrafi zresztą zaskoczyć zwariowanymi pomysłami, na przykład organizacją ogniska/grilla na śniegu.

Jego bliskich denerwuje z pewnością jedna rzecz - odkładanie wielu rzeczy na później, a dokładnie na ostatnią chwilę. Gdy na przykład jedzie z rodziną na wakacje, żona dostaje gorączki, gdyż Aleksy pakuje się przed samym wyjazdem, a nierzadko dopiero rezerwuje noclegi. Zbliża się termin płatności za ubezpieczenie samochodu, rozliczenie PIT-a – to wszystko także na „za pięć dwunasta”.

Aleksy ma powodzenie u kobiet, przynajmniej z kilku powodów. Przede wszystkim jest to elegancki mężczyzna, który ma dobry gust jeśli chodzi o styl. Nie tylko ubiera się schludnie, ale przykłada wagę do szczegółów jak pasek, zegarek, krawat, czyste buty. Po drugie jest szarmancki wobec kobiet – przepuści w drzwiach, poda płaszcz, nie pozwoli by dziewczyna płaciła w restauracji. Jest dojrzały i wie jak postępować oraz rozmawiać z przedstawicielkami płci przeciwnej. Do tego jest romantyczny, okazuje uczucia. Nie skąpi też na prezenty dla swojej wybranki, nawet kiedy dawno jest już po ślubie:). Jako ojciec także może być wzorem – ceni sobie ognisko domowe i cale życie podporządkowuje dzieciom i temu by zapewnić im dobrą przyszłość. Stanowi połączenie taty, który nie widzi świata poza synem lub córką, ale kiedy trzeba potrafi być stanowczy i wprowadzić dyscyplinę.

Aleksy to człowiek o ciekawej osobowości – trudno niekiedy go zrozumieć i okiełznać. Zresztą czasami nawet on sam ma z z tym problemy:)