Imieniny Doroty

Pochodzenie

Imię Dorota pochodzi od greckiego słowa Dorothea i oznacza „dar od Boga” (doron - dar i Theós – Bóg).W polskich dokumentach imię Dorota odnotowano po raz pierwszy w 1358 roku jako Doroteja. Forma Dorota pojawiła się w 1385 roku. Wyróżnić można też formę Dorotyja (1409) oraz formy zdrobniałe: Dochna, Dora, Dorotka. W średniowieczu imię to było popularne nie tylko w Polsce, ale też w Niemczech i Czechach.

W latach 60. i 70. XX wieku imię Dorota nadano około 180 tysięcy razy.

Od tego imienia pochodzą nazwiska: Dorociński, Dorodziński, Dorosiewicz, Doroszewski, Dorożyński.

Męskim odpowiednikiem imienia jest Doroteusz.

Najbardziej znaną Dorotką jest najprawdopodobniej bohaterka powieści dla dzieci „Czarownik z z krainy Oz” L. Franka Bauma.

Patron

Św. Dorota

Dorota była córką rzymskiego senatora i otrzymała bardzo staranne wychowanie. W czasach prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Dioklecjana zmuszano ją przemocą do wyparcia się wiary. Wybrała męczeństwo i karę śmierci, a widząc jej stanowczość podobnie postąpiły namawiające ją wcześniej odstępczynie siostry św. Krystyna i św. Kalista. Za karę związano obie kobiety i spalono w beczce ze smołą. W drodze na miejsce kaźni Dorota spotkała poganina Teofila, który szydził z chrześcijan. Na jego pytanie, dlaczego tak się śpieszy do śmierci odpowiedziała: „Bo idę do niebieskich ogrodów”. Zażartował on, że uwierzyłby w Chrystusa, gdyby z nieba zesłano mu świeże kwiaty. Wtedy niespodziewanie pojawiło się dziecko z jabłkami i świeżymi różami, które Dorota odesłała do Teofila. Poganin nawrócił się i sam został męczennikiem, wkrótce potem zginął ścięty mieczem razem z Dorotą.

Św. Dorota jest patronką młodych małżeństw, ogrodników, botaników i górników.

Dorota z Mątowów

Urodziła się w wielodzietnej i religijnej rodzinie, we wsi Mątowy Wielkie, położonej kilkanaście km od Malborka. Już jako młoda dziewczynka miała kontakt z Bogiem, jej dom był bowiem miejscem przyjaznym dla wędrowców, którzy w zamian za pomoc opowiadali o surowej pobożności, pustelnikach, czy osobach, które kazały się zamurować. W wieku 6 lat została też poparzona gorącą wodą, co dodatkowo wpłynęło na jej ascezę.

W wieku 16 lat mimo sprzeciwu została wydana za mąż za starszego o 20 lat płatnerza Albrechta z Gdańska. Mąż bardzo źle ją traktował i utrudniał uczęszczanie na mszę świętą czy praktykowanie skrajnych ćwiczeń ascetycznych. Z pokorą znosiła trudności, a nawet rękoczyny i zajmowała się domem oraz wychowywaniem licznego potomstwa. Wraz z mężem mieli bowiem dziewięcioro dzieci, ale aż ośmioro z nich zmarło podczas epidemii. Po stracie dzieci Dorota wraz z mężem odbyła kilka pielgrzymek do różnych sanktuariów w Europie. Po jego śmierci przeniosła się do Kwidzyna, gdzie opiekował się nią rozumiejący jej potrzeby teolog Jan. Za jego zgodą zdecydowała się na zamurowanie w celi przy katedrze, zostawiając tylko małe okienko przez które podawano jej komunię św. i pokarmy. Według innej hipotezy do rekluzorium miał dostęp spowiednik Doroty, czyli Jan z Kwidzyna, lecz także pielgrzymi, którym udzielała rad.

Dorota zmarła 25 czerwca 1394 roku, według Jana z Kwidzyna nabożeństwa żałobne ciągnęły się do trzydziestu dni.

Cechy

Według wielu źródeł Dorota to charakterna kobieta, która odważnie stawia czoła wszystkim problemom. Taka charakterystyka jak nic przypomina jej słynną imienniczkę, która wyruszyła w pełną przygód podróż by spotkać czarnoksiężnika z OZ.

Jest zazwyczaj pewna swoich racji i jeśli trzeba podejmuje trudne i kontrowersyjne decyzje. Zawsze stara się być jednak obiektywna i uczciwa. Nie pozwala się lekceważyć, stąd zdarza jej się wdawać się w spory. Z natury nie jest jednak konfliktową osobą – potrafi się przystosować do każdego środowiska, nawiązywać kontakt z ludźmi o różnych poglądach. Jak podają imienniki odnajdzie się w towarzystwie z wyższych sfer, jak i zbuntowanych muzyków z podziemia. Na jej wesołe i energiczne usposobienie nie ma po prostu mocnych.

Jest ambitna i w ten sposób kieruje karierą zawodową, by być samej dla siebie szefową. Wiążę się to też z tym, że z trudnością znosi polecenia innych i konieczność podporządkowania się. Jeśli tylko wykorzysta swój potencjał, nie będzie musiała tego robić. Jak podaje Iwona Huchla w „Księdze imion na trzecie tysiąclecie” należy do osób inteligentnych, wszechstronnie uzdolnionych, zarówno jeśli chodzi o przedmioty humanistyczne jak i nauki ścisłe. Jak by tego było mało, intuicja niemal zawsze podpowiada jej dobre rozwiązania. Autorka informuje, że Dorotka najlepiej poradzi sobie jako prawniczka, malarka bądź artystka.

Jej zainteresowania oprócz szeroko pojętej sztuki to także ogrodnictwo, teatr, jazda konna, sport. Dorota poza tym uwielbia podróżować – wszelkie wypady kojarzą się jej z przygodami, nowymi doświadczeniami. Prowadzi zresztą nad wyraz aktywne życie, ma setki pomysłów do zrealizowania. Trudno powiedzieć, skąd ma tyle energii – gdy po ciężkim dniu w pracy/szkole idzie pobiegać do parku czy potańczyć na imprezę. Późne chodzenie spać wcale nie przeszkadza jej też we wczesnym wstawaniu – podczas gdy inni jeszcze smacznie śpią, ona już krząta się po domu.

Dorota reaguje zazwyczaj bardzo emocjonalnie, nie boi się okazywać swoich uczuć. Zdarza jej się nawet uronić łzę, jeśli coś ją bardzo smuci. Jest bowiem bardzo wrażliwą, a zarazem szczerą kobietą. To sprawia, że jest lubiana w towarzystwie i ma wiele koleżanek. Potrafi też słuchać i wspomóc dobrą radą, stąd warto pielęgnować z nią swoją znajomość.

W miłości, tak jak na co dzień, Dorota jest bardzo spontaniczna, wybuchowa i nieprzewidywalna. Jej partner musi być zarówno cierpliwy, jak i gotowy na różne niespodzianki, może być jednak pewien że nie będzie się z nią nudził. W łóżku Dorota często daje upust swoim emocjom, stąd uchodzi za bardzo namiętną i temperamentną kochankę.

Jako matka potrafi z kolei wypośrodkować swoje podejście do dzieci – z jednej strony jest ich przyjacielem i powiernikiem, ale z drugiej trzyma dyscyplinę i wymóc posłuszeństwo. Potrafi też spojrzeć obiektywnie, bez wygórowanych oczekiwań czy też przesadzonych zachwytów.

Jedno jest pewne – Dorotki nigdy nie należy oceniać po pozorach. Nawet jeśli jest filigranową i delikatną dziewczyną, to trzeba pamiętać, że drzemie w niej ogromna siła temperament. Ma coś co przyciąga innych, w końcu Dorotka z powieści L. Franka Bauma „ustawiła” nawet samego czarnoksiężnika!