Imieniny Eugeniusza

Pochodzenie

Imię to pochodzi od greckiego Eugenios (zdrobnienie Eugenes). Utworzono je ze słów „eu” (dobrze) oraz „genos” (ród), a jego pierwotne znaczenie brzmi „dobrze urodzony”, „wielmożny”.

W naszym kraju pojawienie się imienia Eugeniusz datowane jest dopiero na XIX wiek. Znana jest też forma Eugieniusz, która wzięła się z przestarzałej wymowy. Według znawców tematu do popularności imienia przyczynił się poemat „Eugeniusz Oniegin” Puszkina oraz opera Czajkowskiego pod tym samym tytułem.

Patron

Eugeniusz, biskup Kartaginy

Żył na przełomie V i VI wieku. Został kapłanem w czasach, kiedy wyznawcy arianizmu Wandalowie zajęli Afrykę Północną i jego rodzinną Kartaginę (dzisiejsza Tunezja). Gdy zmarł biskup Deogratias, król Gejzeryk zakazał wybierać następcę, przez co stanowisko nie było obsadzone aż przez 24 lata. Dopiero jego syn Huneryk, który został kolejnym władcą zgodził się na wznowienie tej funkcji. Za namowom żony, księżniczki greckiej Eudoksji i jej ojca cesarza Zenona mianował Eugeniusza, który cieszył się dużym poważaniem nie tylko wśród elit, ale i zwykłych obywateli.

Syn Gejzeryka nie zaprzestał jednak szykanować chrześcijan, a miejscowi duchowni knuli na Eugeniusza liczne intrygi. Zamykano kościoły, a represjom poddano około 5 tysięcy katolików zsyłając ich do koloni karnych w południowej części kraju. Kobiety torturami zmuszano do współżycia z księżmi. W tych trudnych warunkach Eugeniusz walczył o prawa ludzi, otaczał ich opieką.

Z rozkazu cesarza Zenona Huneryk zwołał biskupów katolickich i ariańskich na tak zwane „kolokwium pojednania”. Wskutek tego spotkania 46 biskupów zesłano na Korsykę i 302 biskupów do Maurów na południe. Eugeniusz trafił na pustynię w miejscowości Bizacena nad jezioro Triton. Według legendy musiał znosić głód, pragnienie i gorączkę, a ariański strażnik, który go pilnował, na ochłodę podawał mu zamiast wody ocet.

Gdy w 487 roku biskup powrócił do Kartaginy rządził jeszcze przez ponad 10 lat, ale musiał w końcu ustąpić za panowania króla Trazamunda, który wznowił prześladowania katolików. Eugeniusza znów przeniesiono, tym razem do Gocji (obecnie Langwedocja). Eugeniusz zmarł na wygnaniu w Albi. Inna wersja wskazuje, że król Wandalów za opowiadanie się przeciw arianizmowi wydał na niego wyrok śmierci (przez ścięcie).

Cechy

W książce Henryki Łuszczyńskiej mężczyzna o tym imieniu przedstawiony został jako prawdziwy wzór do naśladowania. Jest szlachetny, spokojny, uczuciowy i oddany rodzinie.

W sferze uczuciowej bywa zaborczy i zazdrosny, choć skrzętnie to maskuje. Jest to jednak związane z tym, że marzy o gorącej, bezwarunkowej miłości na dobre i na złe. Jeśli znajdzie właściwą kobietę to jest wierny i bardzo oddany. Zależy mu, by żona czuła się doceniana i kochana, a dzieci wyrosły na przykładnych obywateli, szanowanych ludzi. Przykłada nie tylko dużą wagę do wykształcenia zawodowego latorośli, ale i ukształtowania ich charakteru. Szczerość, odpowiedzialność, odwaga – to cechy, które stara się im zaszczepić z całych sił.

Gienek przywiązanie do rodziny pokazuje również tym, że należy do bardzo pracowitych osób. Chce nie tylko osiągnąć stabilność finansową i mieć poczucie bezpieczeństwa, ale uwielbia spełniać życzenia/zachcianki najbliższych – żonie kupić ładną biżuterię, zabrać do eleganckiej restauracji, a dzieciom podarować wymarzone zabawki. Eugeniusz jest zresztą dość rozrzutnym człowiekiem – jeśli ma pieniądze to wydaje je na różne przyjemności i potrzeby. Jeśli mu się coś podoba to po prostu to kupuje, i nie zastanawia się nad tym cały dzień. Z drugiej strony w wielu innych sprawach bywa jednak niezdecydowany i bardzo ostrożny – dokładnie analizuje każdy ruch. Często sugeruje się opiniami innych. Jeśli słucha przyjaciół to pół biedy, bo ci mu dobrze doradzają, ale niestety Gienek ma tendencje do korzystania z podpowiedzi nie zawsze rozsądnych ludzi.

Eugeniusz ma szerokie horyzonty myślowe – interesuje się literaturą, polityką, historią, tradycjami i kulturą innych krajów. Jak każdy mężczyzna wiele wie na temat samochodów i poszczególnych dyscyplin sportowych. Eugeniusz z jednej strony jest bowiem niczym profesor - pogrążony w mądrych książkach i ideach, ale z drugiej lubi posiedzieć na kanapie z piwem w ręku i dopingować ulubioną drużynę.

Ma dużą wiedzę, stąd dobrze poradzi sobie w każdej niemal dziedzinie. Jeśli tylko jest pracowity i konsekwentny może zostać cenionym lekarzem, prawnikiem, inżynierem czy dziennikarzem. Musi jednak mieć określony cel, motywację do działania, w przeciwnym razie szybko się zniechęca, popada w rutynę.

Mężczyzna o tym imieniu miewa dość zmienne nastroje. Jeśli jest w dobrym humorze, to wtedy uchodzi za prawdziwą duszę towarzystwa, człowieka do „rany przyłóż”. Gdy jednak ma gorszy nastrój, wtedy jest mrukliwy, drażni go wszystko dookoła. Lepiej wtedy omijać go z daleka.