Imieniny Ewy

Pochodzenie

Etymologia imienia Ewa wskazuje, że pojawiło się ono już 2000 lat p.n.e w języku ludów sumeryjskich jako „Awa”, co oznacza „życie”. Zapożyczono je do języka hebrajskiego, gdzie źródłosłowem jest „havvah” (dająca życie, rodząca, matka). Czasami imię wyprowadzane jest też z arabskiego słowa „hajja” oznaczającego „węża”, ale ta teoria nie ma zbyt wielu zwolenników.

Imię Ewa do łaciny przejęte zostało natomiast z Septuaginty (grecki przekład Biblii). Ewa uważana jest za pierwszą kobietę na ziemi, żonę Adama i matkę trzech synów: Kaina, Abla i Seta a co za tym idzie wszystkich ludzi.

W Polsce należy do bardzo popularnych już od czasów średniowiecza. Poświadczono je po raz pierwszy w 1249 roku. W 1388 roku pojawiła się też forma Jewa.

Od imienia Ewa pochodzą takie nazwiska jak: Jewasiński, Jewdoszuk, Jemsiejew, Jawecki.

Patron

Ewa

Pierwszą i zarazem najsłynniejszą posiadaczką tego imienia jest biblijna Ewa. Według relacji zawartych w „Księdze Rodzaju” Bóg stworzył ją z żebra Adama, pierwszego człowieka na świecie. Dzięki Stwórcy mieszkali w raju, gdzie wszystkiego mieli pod dostatkiem. Bóg zabronił im jedynie kosztowania owocu z drzewa poznania dobra i zła. Ewa podkuszona przez węża zerwała jabłko z zakazanego drzewa, a następnie podała je Adamowi. Za ten grzech Bóg ukarał ich wygnaniem z ogrodu i obarczył grzechem pierworodnym. Para ta miała synów: Kaina, Abla oraz Seta, a Ewa jako pramatka rodzaju ludzkiego jest prarodzicielką Chrystusa.

Ewa z Leodium

Ewa urodziła się pod koniec XII wieku w Leodium (obecnie Liège) . Najprawdopodobniej pochodziła z bogatej rodziny. Od dziecka czuła powołanie do życia w rekluzji, czyli polegającym na zamknięciu się w celi. Swoje zamiary spełniła w pomieszczeniu przylegającym do kolegiaty św. Marcina. W tym czasie wspierała ją koleżanka z dzieciństwa Julianna z Cornillon, która była przeoryszą augustianek w Mont-Cornillon. To ona zainteresowała Ewę przepowiedniami dotyczącymi ustanowienia uroczystości Bożego Ciała. Kobieta wsparła Juliannę w tej sprawie, dzięki czemu udało się im osiągnąć sukces. Biskup Robert z Thourotte ustanowił w 1246 roku taką uroczystość dla diecezji Liège, później została ona rozszerzona na cały Kościół Katolicki.

Po śmierci Ewę pochowano w kościele św. Marcina. W 1542 roku wydobyto jej ciało i ułożono w specjalnym relikwiarzu. Relikwie znajdująca się też w innych belgijskich miastach: Antwerpii i Gent.

Cechy

Tym, co w największym stopniu łączy biblijną Ewę ze współczesną posiadaczką tego imienia jest ogromna ciekawość. Widać to już od najmłodszych lat, kiedy to zadaje mnóstwo dociekliwych pytań, samodzielnie dąży do odkrywania tajemnic, chętnie się uczy. Z drugiej strony ciężko ją upilnować, stąd nauczyciele i rodzice muszą poświęcić sporo energii, by za nią nadążyć. Już jako dorosła kobieta nadal pragnie poznawać świat i poszukiwać nowych doznań, przekraczać granice. Towarzyszący temu dreszczyk emocji jest dla niej silnym bodźcem, szczególnie w przypadku owoców z zakazanego drzewa. To dla niej także ostrzeżenie, by niekiedy hamowała swoją ciekawość – szczególnie w stosunku do używek i tajemniczych mężczyzn.

Ewa to bardzo energiczna kobieta, pełna werwy i zapału do działania. Stale wyznacza sobie nowe cele i dąży do ich osiągnięcia. Nie załamuje się porażkami, co więcej motywują ją one do jeszcze cięższej pracy. Trzeba dodać, że wszystko Ewa musi zrobić po swojemu – nie znosi się podporządkowywać i ograniczeń, trudno wyperswadować jej niektóre pomysły. Na korzyść Ewy działa jednak to, że jest bardzo inteligentną kobietą, która do tego świetnie wykorzystuje swoje atuty. Na pewno poradzi sobie jako nauczycielka, pedagog, farmaceutka czy handlowiec.

Jest zwolenniczką bezstresowego wychowania – dużo tłumaczy, rozmawia i wsłuchuje się w potrzeby swoich pociech. Krzyku używa tylko w ostateczności, ale pilnuje, by latorośle nie przeklinały, spędzały więcej czasu na podwórku niż przed telewizorem czy nie nadużywały słodyczy. Syn lub córka mogą liczyć na nią w 100% i przyjść z każdym problemem, mając pewność, że zrobi wszystko, by im pomóc.

Jak Ewa zachowuje się w towarzystwie? Nie lubi uzewnętrzniać swoich uczuć, według imienników nie narzuca się innym z wizytą czy pomocą, ale nigdy nie odmówi zaproszenia czy prośby. Podobnie jest z wygłaszaniem opinii – nie jest skora do krytyki czy wytykania komuś błędów, ale zaczepiona nie będzie miała oporów, by powiedzieć prawdę prosto w oczy.

W kwestii uczuć jest dość powściągliwa i skryta, co wiąże się z ograniczonym zaufaniem do mężczyzn. Każdy zawód miłosny bardzo przeżywa i długo leczy po nim rany, stąd jej opory przed szybkim zaangażowaniem się. Gdy jednak już się zakocha, nie widzi świata poza swoim partnerem. Jej chłopak może być pewny, że nie będzie narzekał na nudę. Warto też zauważyć, że Ewa ceni swoją kobiecość i umie podkreślić wszystkie atuty odpowiednim strojem. Nic dziwnego, że mężczyźni tak łatwo ulegają jej czarowi. Jest przecież pierwszą kusicielką na ziemi, a to zobowiązuje…