Imieniny Genowefy

Pochodzenie

Imię to ma pochodzenie romańsko-germańskie. Składa się z członu „geno” (ród) oraz „wifa”, czyli żona. Oznacza kobietę ze szlachetnego rodu.

W naszym kraju imię pojawiło się późno, w średniowieczu praktycznie nieznane. Dużą popularnością cieszyło się w XX wieku, jak podaje „Słownik imion” Jana Grzenia nadano je w tym okresie 175419 razy.

Patron

Genowefa urodziła się w 422 roku w Nanterre pod Paryżem. Dorastała w zamożnej rodzinie, choć pojawiają się również informacje, że jej rodzice byli rolnikami. Wskazują na to choćby przedstawienia ikonograficzne Genowefy jako pasterki owiec. Gdy miała 7 lat do jej miejscowości przybył zwalczać herezje biskup Auxerre św. German. Duchowny dostrzegł dziewczynkę w tłumie i przepowiedział jej, że w przyszłości zostanie świętą. Otrzymała też medalik, który od tamtej pory zawsze miała przy sobie. W wieku kilkunastu lat, po śmierci rodziców, przeniosła się do Paryża (noszącego wówczas nazwę Lutecja) gdzie przyjęła welon z rąk biskupa i oddała się modlitwie oraz działalności charytatywnej. Jak głosi legenda, wymodliła miastu ocalenie, gdy zbliżały się do niego oddziały Hunów pod wodzą Attyli. Genowefa spowodowała, że wojska ominęły miasto i udały się w kierunku Orleanu. Od tego momentu mieszkańcy dzisiejszej stolicy Francji zaczęli darzyć ją szczególną czcią, choć wcześniej nieraz była obiektem wrogości i kpin. Nie były to jedyne zasługi Genowefy dla Paryża. Podczas oblężenia przez Franków przerwała pierścień wrogów oblegających miasto i zorganizowała dowóz żywności. To ona zachęciła ludność do rozpoczęcia budowy słynnej bazyliki Saint-Denis.

Genowefa zmarła w 502 roku. Pochowano ją na podmiejskim cmentarzu, na którym król Chlodwig kazał wybudować kościół. Jej relikwie otaczano szczególną opieką, a w XVIII wieku król Ludwik XV przysiągł wybudować nową świątynie w zamian za przywrócenie zdrowia. Niestety podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej spalono relikwiarz św. Genowefy, a dawna świątynia została zamieniona na Panteon. Dziś to bardzo znany obiekt na mapie Paryża, spoczywają w nim wybitne postacie, między innymi Wolter, Jan Jakub Rousseau, Victor Hugo, Emil Zola, Maria Skłodowska-Curie czy Louis Braille. Miejscem kultu św. Genowefy jest natomiast pobliski kościół St-Etienne-du-Mont, gdzie w szklanej trumnie przechowywane są resztki jej sarkofagu. Najbardziej znane dzieła poświęcone Genowefie znajdują się w Panteonie – autorem fresków przedstawiających sceny z jej życia jest Pierre Puvis de Chavannes. W katedrze Notre Dame znajduje się natomiast posąg Genowefy.

Przedstawia się ją jako pasterkę lub dziewczynę z aniołem i diabłem, co nawiązuje do legendy, w której Genowefa wraz z towarzyszkami wczesnym świtem szła modlić się do bazyliki św. Dionizego. Gdy oświecająca drogę świeca zgasła, Genowefa wzięła ją w ręce, i natychmiast pojawił się ogień. Znane są także inne przypadki, gdy świece w jej dłoniach zapalały się. Wosk z tych świec miał uzdrawiać cierpiących ludzi. Inna legenda mówi natomiast o tym, że matka Genowefy po uderzeniu ją w twarz oślepła. Odzyskała wzrok dopiero dwa lata później, po tym jak po namowach córki udała się do zdroju i pokropiła twarz znakiem krzyża. Genowefa miała również odprawiać egzorcyzmy, w ten sposób uwolniła od demonów 12 osób.

Genowefa jest patronką Paryża i Francji, Genewy, a także kobiet, pasterzy, rybaków, rzemieślników, żołnierzy, producentów świec woskowych, właścicieli winnic. Przywołuje się ją w przypadku wojny, chorób oczu, suszy, gorączki i zarazy.

Cechy

Genowefa to kobieta o naturze wojownika. Chce być postrzegana jako nieustępliwa i zadziorna, stąd rzadko kiedy idzie na kompromis. Przynajmniej nie od razu - musi poprzekomarzać się dla zasady, by nikt nie uznał jej za uległą osobę. Mocno trzyma się swojego zdania, ale na szczęście nie jest uparta i bezmyślna - gdy przedstawimy jej mądre argumenty, po zaciętej dyskusji jest skłonna je zmienić.

Nie boi się żadnych konfrontacji i wytrwale dąży do upragnionego celu. Ma duże ambicje zawodowe, które nierzadko udaje się spełnić. Jednak nawet wtedy nie osiada na laurach, tylko wyznacza kolejne cele do zrealizowania. Dzięki temu potrafi utrzymać i umocnić zdobytą pozycję. Jako stanowcza osoba, budzi respekt, bowiem wiadomo, że nie można jej bezkarnie wykorzystywać lub naciskać. Nienawidzi tego – to najłatwiejszy sposób, żeby ją zdenerwować.

Dba o swoją reputację – nie zależy jej na tym by ludzie ją lubili, ale szanowali, czuli respekt. Ma zapędy do rządzenia, odpowiada jej gdy ktoś wykonuje polecenia. Na pewno bardziej niż słuchanie innych. Trzeba jednak docenić, że ma do predyspozycje do liderowania. Jest odpowiedzialna, rozsądna, więc biorąc do serca jej rady i wskazówki można wiele zyskać. Genowefa jednak sama niechętnie zwierza się innym, zwłaszcza z problemów. Woli zmagać się z nimi w pojedynkę. To kolejna przykład, że nie chce dopuścić do sytuacji, w której ktoś pomyślałby że jest słaba i niezaradna. Nawiązując znajomości początkowo bywa nieufna, musi do kogoś się przekonać, by wejść w bliższe relacje. Wtedy jednak możemy liczyć na wspaniałą przyjaciółkę, oddaną i hojną.

Gienia na pewno ma niełatwy charakter. Lubi pokazywać swoją inteligencję, bywa uszczypliwa, zwłaszcza w stosunku do osób, których nie darzy sympatią. Nie ma oporów by komentować głośno to co jej się nie podoba. Mężczyzna Gieni musi się pogodzić z tym, że to kobieta o silnym charakterze, dość krnąbrnym. Podczas kłótni nie będzie siedziała cicho, czasami musi też trochę pomarudzić. Trzeba się do tego przyzwyczaić, zwłaszcza że ma przecież wiele zalet. To wierna partnerka, która dba o swojego wybranka, jak tylko najlepiej potrafi. Jest w stanie zrezygnować nawet ze swoich ambicji. Dobrze radzi sobie z wychowaniem dzieci, nie jest dla nich ani zbyt surowa, ani pobłażliwa. Dzięki temu nie brakuje im miłości, beztroski i zrozumienia, ale też wyrastają na odpowiedzialnych, zaradnych ludzi.

To bardzo gościnna osoba, u której zawsze w domu jest pełno innych ludzi – koleżanek, sąsiadek, czy krewnych. Bardzo lubi gotować. Goście wiedzą, że od Gieni nie wyjdą z pustym brzuchem. Kobieta o tym imieniu nie dość że sama jest łakomczuchem, to zawsze na stół postawi kawę, ciasto, czy będzie wciskać obiad. Dopiero po kilku odmowach daje za wygraną. Mimo wszystkim lepiej odpuścić posiłek w domu, jeśli wybieramy się do Genowefy.

W źródłach poświęconych imieniu Genowefa można znaleźć jeszcze inne ciekawe informacje. Według imiennika Henryki Łuszczyńskiej uwielbia kolor błękitny, muzykę, teatr, jest patriotką. Nad wszystko ceni sobie spokój, unika za to zgiełku i zatłoczonych miejsc w których czuje się nie najlepiej.

Genowefa jest więc osobą, którą można polubić, tylko trzeba wiedzieć, jak z nią postępować. Wtedy z pewnością odwzajemni naszą sympatię i pomoże w każdej sytuacji.