Imieniny Grzegorza

Pochodzenie

To imię męskie wywodzi się z języka greckiego, od słowa „Gregorios”, co oznacza „czuwający, czujny”. Pierwotnie imię oznaczało człowieka gotowego do nocnych czuwań, czyli modlitwy. W formie łacińskiej użyte pierwszy raz przez papieża Grzegorza I Wielkiego.

W naszym języku imię pojawiło się w wieku XIV. Pierwszy zapis pochodzi z 1311 roku, kolejne pochodzą z 1381 roku (Grzegorzko) i Grzegorzek (1405). W średniowieczu imię to było bardzo popularne, jednak z czasem ostało się tylko wśród środowisk chłopskich. Renesans imienia przypada na lata powojenne.

W 2014 roku imię Grzegorz nadano 703 chłopcom.

Imię Grzegorz jest powszechnie cenione od setek lat. Ogromne zasługi dla kościoła ma św. Grzegorz Cudotwórca (autor pierwszej autobiograf chrześcijańskiej) oraz Grzegorz Oświeciciel, (założyciel i patron Kościoła ormiańskiego). Kilka lat po śmierci Oświeciciela na świat przyszedł Grzegorz z Nazjanzu, który według Kościoła wschodniego uznawany jest za jednego z najwybitniejszych teologów. Imię Grzegorz nosiło kilkunastu papieży, w tym Grzegorz Wielki, Grzegorz z Tours czy Grzegorz XIII (twórca kalendarza gregoriańskiego).

Od tego imienia pochodzi wiele nazwisk, w tym Grzechoćiński, Grzechowiak, Grzegorczak, Grzegorzewicz, Grzelak, Grzelczak, Grzesiak, Grzesiuk, Grześkowiak, Hryckiewicz, Hryniewicz, Hryncewicz.

Patron

Grzegorz Wielki

Grzegorz I uważany jest za jednego z najwybitniejszych papieży w historii. Piastował swój urząd w niezwykły sposób, stając się wzorem do naśladowania dla następców. Wraz z Ambrożym, Augustynem i Hieronimem jest ojcem kościoła, a od roku 1295 zalicza się go też do doktorów kościoła. Za swoje wybitne dokonania zyskał przydomek „Magnus”, czyli „Wielki”.

Grzegorz był rodowitym rzymianinem i pochodził z wybitnie religijnej rodziny. Jego rodzicami byli Święta Sylwia i Gordian Anicjusz, a pradziadkiem papież Feliks III. Łączyło go też pokrewieństwo z papieżem Agapitem I i senatorskim rodem Anicjuszów. Również ciotki Grzegorza prowadziły pobożne życie, a zakonnice Tarzylla i Emiliana zostały nawet kanonizowane.

Grzegorz otrzymał staranne wykształcenie, stąd też około 575 roku objął stanowisko prefekta Rzymu. Po śmierci ojca Grzegorz wycofał się jednak z funkcji publicznych i wstąpił do Zakonu Świętego Benedykta. Swój majątek, w tym rodzinną willę znajdującą się w centrum Rzymu, przeznaczył na budowę nowych klasztorów oraz na cele charytatywne. Ważnym epizodem w jego życiu była funkcja apokryzjariusza na cesarskim dworze w Konstantynopolu, do której powołał go papież Pelagiusz II. Po śmierci zwierzchnika kościoła w lutym 590 roku, Grzegorz wybrany został na nowego papieża. Lista jego dokonań na tym stanowisku jest bardzo długa:

- Jako pierwszy zaczął używać określenia „Sługa Sług Bożych”, co było przeciwstawieniem się zawłaszczonego przez patriarchę Konstantynopolu tytułu „ekumeniczny”.

- Zwalczał wszelkie nieprawidłowości i nadużycia w kościele.

- Wysłał Augustyna do pogańskiej Anglii, by krzewić tam wiarę chrześcijańską. Wkrótce potem Augustyn został apostołem tego kraju.

- Ważną zasługą jest ujednolicenie dla całego kościoła liturgii i śpiewu. Od jego imienia pochodzi nazwa „chorały gregoriańskie”.

- Grzegorz był płodnym pisarzem i wywarł ogromny wpływ na kształtowanie się myśli chrześcijańskiej w zakresie duchowości i kościelnego prawodawstwa. Dostarczył wiele listów, kazań czy żywotów świętych.

Z jego żywotem jest związana legenda, według której w trakcie pierwszego roku swojego pontyfikatu prowadził procesję, by zakończyć szalejącą w Rzymie zarazę. W jej trakcie nad Tybrem ukazał się Archanioł Michał – wkładając swój miecz do pochwy, uwolnił miasto od choroby.

Św. Grzegorz jest patronem:

- Anglii

- Uczniów, studentów, nauczycieli

- Chórów szkolnych, muzyków, piosenkarzy.

Grzegorz przez większość życia miał problemy z żołądkiem. Gdy zmarł 12 marca 604 roku pochowano go na wzgórzu watykańskim. Jego grób znajduje się w watykańskiej Bazylice św. Piotra. W ikonografii przedstawiany jest jako starzec w szatach pontyfikalnych z jednym z któryś atrybutów (anioł, trzy kwitnące hostie, gołąb, krzyż pontyfikalny, model kościoła, otwarta księga, parasol, zwinięty zwój)

Polski patron:

Grzegorz Bolesław Frąckowiak

Grzegorz urodził się 18 lipca 1911 roku w Łowęcicach koło Jarocina. Wychowywał się w wielodzietnej rodzinie i już od najmłodszych lat prowadził skromne i pobożne życie. W 1927 roku wstąpił do niższego seminarium prowadzonego przez misjonarzy zakonu Werbistów. Kolejnym krokiem był postulat w Górnej Grupie pod Grudziądzem, gdzie przyjął imię zakonne Grzegorz. Pierwsze śluby złożył w 1932, a śluby wieczyste 8 września 1938. Był uważany za wzorowego zakonnika, a podczas nauki zdobył nawet zawód introligatora.

W czasie niemieckiej okupacji prowadził cichą działalność duszpasterską w rodzinnej wiosce, między innymi uczył dzieci katechizmu i przygotowywał je do I Komunii św., wspierał chorych i starszych. Gdy wywieziono do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego o. Giczela, przejął jego obowiązki: udzielał sakramentu Eucharystii i chrzcił dzieci.

Niemcy dowiedzieli się o jego zawodzie introligatora i nakazali pracę w drukarni. W tym okresie święty zaczął kolportować tajną gazetkę „Dla Ciebie, Polsko” by podtrzymywać na duchu rodaków. Po odkryciu przez Gestapo zabronionej działalności rozpoczęły się aresztowania, którego Grzegorz mógł z łatwością uniknąć. Od pewnego czasu nie miał już nic wspólnego z działalnością kolporterską, ale bohatersko przyjął na siebie winy skazanych „za ulotki”. Dalsze losy Grzegorza były tragiczne: więziono go i torturowano w Jarocinie, Środzie, Forcie VII w Poznaniu i w Zwickau. Karę śmierci przez ścięcie wykonano w Dreźnie.

Grzegorz został zapamiętany jako wspaniały człowiek, który poświecił własne życie dla ratowania innych. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 wraz z grupą 108 polskich męczenników.

Cechy

Cechą, która rzuca się w oczy u każdego Grzegorza, to chęć podporządkowania sobie innych. Mężczyzna o tym imieniu lubi dominować w otoczeniu, czuć respekt pozostałych osób. Jego celem zawodowym są przeważnie stanowiska kierownicze, związane z władzą lub oddziaływaniem na innych. Jest postrzegany jako tyran pracy, a w parze z takim charakterem idzie wielka ambicja, determinacja, stąd zazwyczaj udaje mu się osiągnąć wytyczone cele. Warto też dodać, że Grzegorz jest równocześnie obiektywny i bardzo krytyczny wobec siebie, potrafi przyznać się do błędu. Unika natomiast bezproduktywnych ludzi, którzy wolą narzekać i marudzić niż działać. Zdecydowanie woli przebywać lub pracować z ludźmi kreatywnymi, otwartymi na nowe pomysły.

Jako ostrzeżenie dla Grzegorza można potraktować informację zawartą w wielu imiennikach o dużej rozrzutności. Trudno żeby było inaczej skoro lubi wystawne życie, eleganckie ciuchy i szybkie samochody. Nie żałuje gotówki w nocnym klubie czy markowym sklepie, stąd też istnieje ryzyko że wpędzi się w kłopoty finansowe. Odradzamy więc Grzesiowi zaciąganie kredytów czy pożyczanie pieniędzy od innych – może to się bowiem źle skończyć.

Człowiek o imieniu Grzegorz potrafi dostosować się do każdego środowiska i do każdej sytuacji. Trudno go czymkolwiek zaskoczyć, zawsze jest niezwykle pewny siebie. Odpowiada mu jak wszystko kręci się wokół niego, można nazwać go egocentrykiem. Mimo to jest duszą towarzystwa, osobą, z którą porozmawiamy na każdy temat. Życie u boku Grzegorza z pewnością jest więc ciekawe i pełne przygód.

Jaki jest w stosunku do kobiet? Według imienników lubi piękne kobiety i bujne życie towarzysko- erotyczne. Wie jak korzystać z życia i chętnie to robi, choć nie znaczy to że jest kobieciarzem. Po prostu jego pewność siebie, przywódcze cechy przyciągają dziewczyny jak magnes. Do tego jest szarmancki i elegancki, stąd świetnie dogaduje się z przedstawicielkami płci pięknej.

Wiele imienników podaje, że Grzegorz niespecjalnie dąży do założenia rodziny. To jednak nieprawda, gdyż czeka on po prostu na wartościowa partnerkę, która dorówna mu pod względem ambicji i spełni wysokie wymagania. Gdy już zdecyduje się na małżeństwo i potomstwo, jest oparciem rodziny, choć rządzi twardą ręką.

Ma kilka wad, nad którymi powinien pracować. Jedną z nich jest nerwowość – jak coś idzie nie po jego myśli, albo ktoś go krytykuje, potrafi być nieuprzejmy, szybko traci spokój. Zdecydowanie źle znosi porażki i z trudem się do nich przyznaje. Minusem jest też nie dbanie o zdrowie – Grześ rzadko chodzi do lekarza, a w pracy pojawia się mimo przeziębienia i wysokiej temperatury. Dopiero gdy złe samopoczucie nie pozwala wstać mu z lóżka, zmienia zdanie. Co jeszcze może drażnić u Grzesia? Z pewnością zbyt częste używanie niecenzuralnych słów. Najgorsze, że zapomina się nawet w towarzystwie swoich dzieci. Te wszystkie wady i tak jednak nie są w stanie przysłonić jego zalet – wysokiej inteligencji, dobrego serca, uczciwości. To człowiek, na którego możemy liczyć w każdej sytuacji.