Imieniny Kazimiery

Pochodzenie

Żeński odpowiednik imienia Kazimierz. Składa się więc z człona „Kazi-” (niszczyć) oraz „mir” czyli pokój. Jest prawdopodobne, że mimo polskiego rodowodu imię to zadomowiło się u nas pod wpływem Marii Kazimiery d’Arquien. Kobieta, nazywana Marysieńką była żoną Jana III Sobieskiego.

Patron

Kazimiera Wołowska (Maria Marta od Jezusa)

Kazimiera Wołowska urodziła się w 1879 roku w Lublinie. Pochodziła z wielodzietnej, religijnej i patriotycznej rodziny, a ojciec Józef był znanym działaczem sportowym i prawnikiem. Jej dom rodzinny w centrum miasta przy Krakowskim Przedmieściu nazywany był „lubelskim Watykanem", ponieważ w czasie zaboru rosyjskiego stanowił ośrodek życia społeczno-patriotycznego. Odwiedzali go także duchowni, między innymi bł. Honorat Koźmiński. Kazimiera od dziecka miała więc kontakt z religią, co więcej, już jako 11 latka uczyła inne dziewczyny języka polskiego oraz historii. Jej dzieciństwo nie było jednak łatwe: w roku 1893 straciła matkę, trzy lata później zmarł jej przyrodni brat Wincenty, a w 1899 roku ojciec.

Kazimiera planowała wyjść za mąż, jednak podczas mszy świętej w kościele pw. św. Piotra i Pawła doznała objawienia poprzez mistyczny kontakt z bł. Marceliną Darowską. Dziewczyna poznała wówczas nazwę Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny (Niepokalanek). W wieku 21 lat wstąpiła do tego klasztoru w Jazłowcu i przyjęła imię Maria Marta od Jezusa. Działalność w zgromadzeniu kosztowała ją wiele wyrzeczeń i trudu, ale wytrwała w postanowieniu i wieku 30 lat złożyła śluby wieczyste.

Prowadziła działalność charytatywną i społeczną w zagrożonych politycznie miejscach: Maciejowie na Wołyniu, Jarosławiu, Nowym Sączu, Wirowie nad Bugiem. W Maciejowie założyła sierociniec dla dzieci z Polski, Ukrainy i Rosji, seminarium nauczycielskie i szkołę. Jej praca społeczno-patriotyczna została doceniona przez władze odrodzonej Rzeczypospolitej - w 1926 roku odznaczono ją Złotym Krzyżem Zasługi.

W Słonimie (obecnie Białoruś) miesiąc przed wybuchem II wojny światowej została przełożoną domu zakonnego. W czasie okupacji nazistowskiej pomagała potrzebującym. Na terenie klasztoru ukrywała Żydów i organizowała tajne nauczanie, a za taką działalność groziła kara śmierci. Kazimiera zignorowała nawet ostrzeżenia niemieckiego księdza, który informował ją o donosach na siostry i obserwacji klasztoru przez gestapo. Odrzuciła też propozycję ukrycia się i ucieczki, choć przeczuwała, że jej życie jest coraz bardziej zagrożone. W grudniu 1942 roku została aresztowana przez gestapo, podobnie jak kapelan klasztoru ks. Adam Stark i lekarz s. Ewa Noiszewska. Następnego dnia rozstrzelano ich na Górze Pietralewickiej koło Słonimia.

Według relacji świadków, w ostatnich słowach prosiła Boga o wybaczenie oprawcom. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, parafianie postawili duży krzyż na Górze, który upamiętniał męczeństwo Kazimiery. Władza radziecka wkrótce go jednak usunęła, na szczęście w 1993 roku wrócił na swoje miejsce.

Jan Paweł II beatyfikował ją w Warszawie 13 czerwca 1999 roku wraz z grupą 108 polskich męczenników.

Cechy

To kobieta dynamiczna, aktywna i ciekawa świata, którą cechuje potrzeba zgłębienia wszystkich zachodzących w jej otoczeniu zjawisk. Oczywiście otwarta jest na wszelkie nowości – lubi robić coś pierwszy raz. Zawsze towarzyszy jej przy tym ekscytacja, nigdy strach. Kazimiera uważa zresztą, że do odważnych świat należy. Widać to już w czasach szkolnych, kiedy najszybciej w klasie zgłasza się do odpowiedzi, przeprowadzenia eksperymentu czy pełnienia funkcji skarbnika. Nie przypadkowo wskazujemy na tą funkcję, gdyż jest osobą godną zaufania i już od najmłodszych lat powierzają jej odpowiedzialne zadania. Procentuje to w dorosłym zawodowym życiu, bo świetnie radzi sobie w takich zawodach jak księgowa, lekarz, prawnik, nauczyciel, psycholog.

Kazia to bardzo rozmowna i ekspresyjna dziewczyna, która chętnie dzieli się z innymi swoimi spostrzeżeniami i przygodami. Trudno jej trzymać język na wodzy – prędzej czy później pochwali się najnowszym osiągnięciem, opowie co jej się przytrafiło w sklepie czy pożali na niesprawiedliwy los. Gdy jednak zdradzimy jej poufną tajemnicę, to zatrzyma ją dla siebie. To kolejna rzecz, dzięki której wzbudza zaufanie.

Nie należy do upartych kobiet, które bezmyślnie trzymają się swojego zdania. Kazia wie, że tylko krowa nie zmienia poglądów, dlatego wystarczy kilka celnych argumentów by przekonać ją do nowych idei, wpłynąć na podjętą decyzję. Co ważne, Kazia chętnie dyskutuje na różne tematy, nawet te trudne. Ceni sobie rozmowy z ludźmi o innych poglądach, bo wie, że tylko w ten sposób może się rozwijać, zmieniać szkodliwe przyzwyczajenia. Natomiast jeśli chodzi o stosunek wobec ludzi, to jest zupełnie inaczej. Polega na intuicji i długo trwa w uczuciu do danego człowieka, niezależnie czy jest to nić sympatii czy uprzedzenie. Ten kij ma jednak dwa końce – czasami bywa zbyt życzliwa dla kogoś, kto na to nie zasługuje, innym razem z kolei zbyt surowa. Jest więc pamiętliwa, zarówno jeśli chodzi o dobre uczynki jak i te złe. Wadą Kazi jest czasami zbytnia naiwność. Łatwo zagrać na jej uczuciach, odwołać się do dobrego sumienia, jest bowiem wrażliwa na ludzką krzywdę, zawsze gotów pobiec z pomocą. Niestety, niektórzy potrafią to wykorzystać.

Kazimiera jest bardzo rodzinną osobą – przebywanie wśród najbliższych sprawia jej największą przyjemność. Nie przywiązuje tak dużej wagi do rzeczy materialnych jak inni. Nie musi mieć limuzyny w garażu czy ubrań od najlepszych projektantów. Ważne by prezentowały się schludnie. O wiele bardziej dba za to o własny dom. Tutaj nie ma miejsca na fuszerkę, musi być wygodnie, przytulnie, czysto i porządnie. Bardzo złoszczą ją choćby porozrzucane ubrania, rzeczy nie na swoim miejscu, ale najbardziej nieszanowanie jej pracy przez innych domowników.

Choć nie lubi określenia „kura domowa”, to dobrze czuje się jako gospodyni. Jeśli mężczyzna potrafi utrzymać rodzinę i zapewnić dzieciom dobre warunki życiowe, ona bez problemu poświęci swoją karierę i skoncentruje się na dbaniu o dom. Jak na świetną gospodynię przystało, Kazia potrafi smacznie gotować. Jej zupy czy potrawy mięsne nie mają sobie równych w całej okolicy, a goście zawsze pytają o przepis. Dlatego też dom Kazi jest częstym miejscem spotkań towarzyskich i rodzinnych – kojarzony jest z pyszną kuchnią i przytulnym gniazdkiem, nad którym czuwa wiecznie uśmiechnięta Kazimiera.

Kazimiera nienawidzi sytuacji, gdy ktoś stara się ją podporządkować, czy rozkazującym tonem każe coś zrobić. Wykonywanie poleceń nie jest jej najmocniejszą stroną, ceni sobie niezależność i swobodę. Trochę więc dziwi, że w miłości jest zaborcza i egoistyczna, chciałaby mieć wybranka tylko dla siebie, spędzać z nim jak najwięcej czasu. Dlatego jej partner musi wywalczyć swoje.

Kazia jest pełną ciepła kobietą, pomocną, duszą towarzystwa. Każdemu można życzyć, by spotykał takich ludzi na swojej drodze.